Tsja… we liggen nog steeds in de haven van La Gomera, volgens mij hebben we nog nergens zo lang gelegen. Maar het lijkt er nu toch op dat we morgen gaan vertrekken richting Kaapverdië. Sinds de laatste blog kwam ons pakketje (een sleepgenerator), ondanks de belofte van UPS, toch niet aan. Ook donderdag ochtend (8/11) was er geen pakketje te bekennen. We zouden vandaag terug naar Tenerife varen (de haven had ik al betaald…) om daar de Volonté te ontmoeten, maar dan zouden we vertrekken zonder ons pakketje. Gelukkig wil de Volonté zaterdag ook naar La Gomera komen en dus kunnen wij gewoon lekker blijven liggen. Toen we dat besloten hadden, zijn we eerst maar eens een mooie wandeling gaan maken, dwars door het National Parc de Garajonay. We gaan met de bus naar een zo hoog mogelijk gelegen bushalte (Pajarito), en lopen vandaar door het bos. Eerst een stuk geklommen, maar daarna is het een lange afdaling naar El Convento waar een andere bus komt.

Wouter en Myrthe zagen Franse kinderen met een wandelstok lopen, en willen er natuurlijk ook een hebben. Nadat ik ze heb uitgelegd dat al die kunststof helemaal niet goed voor het milieu is, en dat vroeger (toen alles beter was…) de mensen met gewone houten stokken liepen, voelden ze daar ook wel voor. Eerst sleepten ze een halve boom achter zich aan, maar na een tijdje vonden we een paar prima stokken waarmee ze als echte berggeiten de berg op en af stormden. Wij waren wel verbaasd hoe leuk Wouter en Myrthe het wandelen vinden. Meestal spelen ze een spel waar ze geheel in opgaan en volgens mij lopen ze elke wandeling minimaal twee keer want ze blijven met onuitputtelijke energie heen en weer rennen.
De wandeling gaat door een prachtig gebied, het eerste stuk is een dicht bos begroeid met mos waarmee het vocht uit de lucht wordt gehaald. Zo nu en dan hadden we een prachtig uitzicht over de bergen. Even later lopen we langs een beekje waaruit uiteindelijk een 200 meter hoge waterval ontstaat. We genieten van de wandeling, maar we moeten wel een beetje doorlopen. Volgens de mevrouw van de toeristen-informatie hadden we al de bus van half elf moeten hebben om op tijd voor de laatste bus bij het eindpunt te zijn, maar toen waren we nog druk bezig om de kinderen te motiveren om school te doen. Dat blijft lastig en mijn respect voor de juffen en meesters op school groeit met de dag. Wij hebben de bus van twaalf uur genomen en willen toch wel graag de bus terug halen. Als we na drie uur lopen het bos uit komen hebben we een prachtig uitzicht op het dal van Hermigua waar ook weer tal van “terrassen” gemaakt zijn om groente en fruit te verbouwen tegen de steile hellingen.
Wouter en Myrthe hebben genoeg van de stokken, en nu blijkt nog een voordeel van gevonden stokken, je kan ze gewoon weggooien. Als we langs een stuwmeertje lopen, komt een nieuwsgierige eend bij Wouter en Myrthe kijken. Met name Wouter vindt dit maar eng en roept streng tegen de eend: “Eend, ga weg!”, maar eend vindt zo’n schreeuwend jongetje wel interessant, en waggelt vrolijk verder naar Wouter toe. Uiteindelijk krijgt Wouter het te benauwd en rent hij verder het pad af, weg van eend.

Even later zie ik Wouter ver onder mij en aan de andere kant van het dal. Myrthe is nog verder naar voren gerend en helemaal uit beeld verdwenen. Als wij even later ook beneden zijn zit Myrthe te huilen in de modder, ze is uitgegleden en nu is haar knuffel vies. Tsja, dat ze zelf ook onder de modder zit en dat haar trui naast haar ook in de modder ligt is voor haar slechts een onbeduidende bijzaak. En over het verschil tussen hoofd- en bijzaak kan je dan met Myrthe heel goed ruzie maken. Gelukkig komt Aranka er ook snel aan, zij heeft meer inlevingsvermogen in Myrthe’s wereld en zo zijn we ook snel weer vrienden. Beneden hebben we nog even tijd om wat te drinken voordat we weer terug rijden met de bus. Wel indrukwekkend hoe de chauffeur de bus door het donker over de steile en bochtige wegen rijdt. We zijn behoorlijk moe en terug in La Gomera eten we friet met hamburger bij de plaatselijke snackbar. De bemanning van een aantal Franse boten eet hier ook en we raken aan de praat. Het blijkt dat zij ook op een pakketje wachten uit Frankrijk om de keerkoppeling van hun schip te repareren. Pakketjes en Canarische eilanden lijken niet de meest ideale combinatie…

Vrijdag is er uiteraard weer géén pakketje, Manjana, Manjana… Maar als het vandaag niet komt, komt het op zijn vroegst maandag. En dat begint al weer kritisch te worden want in de loop van volgende week willen we wel vertrekken. De erg bereidwillige dame van de haven belt voor de zoveelste keer met UPS. Nadat ze eerder heeft gehoord dat het pakketje vandaag komt, vervolgens dat er een probleem met de lokale afleverpartij is en bovendien dat de “supervisor het pakketje zelf zou bezorgen” is het verhaal nu dat de verzender een “Trace” moet starten, anders gebeurt er niets. Uiteraard kan ik de verzender (Rob Wink) niet te pakken krijgen en dus loopt het een beetje vast. Toch maar eens zelf met die UPS-sers in Spanje gebeld. Snap niets van de VRS, maar gok dat als ik vaak de nul in toets er misschien wel iemand aan de lijn komt. En zo geschiedde, en na wat doorvragen krijg ik zelfs iemand die Engels spreekt aan de lijn. Probleem uitgelegd, maar ook zij geeft aan dat er eigenlijk eerst toch door de verzender een “tracer” moet worden opgestart. Maar ze wil toch wel proberen haar best voor me te doen. Nog niet helemaal gerust ook maar eens UPS op linked-in gezocht. Al snel vind ik dhr. Bram vd B, Vice President Distibution EMEA. Het lijkt me dat hij me moet kunnen helpen. Nadat ik met hem gelinked ben mail ik hem mijn probleem dat ons pakketje nu al twee weken op La Gomera is maar nog steeds niet bezorgd is. Ik krijg een uiterst sympathieke reactie, en sinds dat moment komt er schot in de zaak. Ik word meerdere keren per dag gemaild en gebeld door UPS en begin er zowaar weer vertrouwen in te krijgen.

Zaterdag komt de Volonté naar La Gomera en Wouter en Myrthe kijken er de hele dag naar uit. Wij doen klusjes aan de boot zoals plafonddelen die los waren gekomen, weer vastzetten, checken of onze stuurkolom niet verroest is (was nog een klusje wat was blijven liggen), stuurautomaat kalibreren waar ik nieuwe software in gezet heb, enz. Tegen de tijd dat de Volonté bij de haven komt, loop ik met Wouter en Myrthe naar het havenhoofd om wat foto’s en een filmpje te maken van de Volonté onder zeil. Het waait flink in de acceleratiezone, dus mooi om ze daar te fotograferen. Frans en Illona van de Omweg op Zee zijn met de Volonté meegevaren. ‘s Avonds eten we met zijn allen in La Gomera en borrelen we nog bij ons op de boot. Frans en Illona vertellen het verhaal over de onfortuinlijke start van hun reis (zie de link voor meer details). Ze zijn nu bezig hun jacht te repareren om er volgend jaar alsnog mee te vertrekken en wachten ook op een pakketje… Het is erg gezellig en leuk om de bemanning van de Volonté weer te zien. Wouter en Myrthe zien we niet meer, die zijn samen met Jesper en Thomas ergens op een boot, waarschijnlijk film aan het kijken… Maar in de avond zijn ze er weer, want dan logeren ze op de White Witch. Helaas krijgt Jesper hoofdpijn, dus hebben we nog 1 logé over.

Zondag hebben we een hele relaxte dag, met klusjes, en zelfs school. We hebben de kinderen gevraagd om alvast vooruit te werken voor maandag. Dan kunnen we de volgende dag iets ondernemen. En we zien zowaar in de haven nog een Trompetvis zwemmen. Ook gaan we even zwemmen op playa de Cueva. Er staat één grote golf in de branding. Aranka vindt het maar gevaarlijk maar de kinderen vermaken zich kostelijk, alhoewel ze zo nu en dan onderste boven worden gegooid door de golf. Aan de overkant zien we Tenerife prachtig liggen, met de top van El Teide die boven de wolken uitsteekt.

Maandag komt zowaar het eerste pakketje aan, en er wordt mij plechtig beloofd dat het tweede pakketje nu ook snel zal volgen. Bovendien krijg ik contact met Rob Wink, die meteen de zo nodige “trace” aanvraagt. Vandaag gaan we samen met de bemanning van de Volonté op pad. We nemen de bus naar Lomo de Balo in het dal van Valle de Gran Rey en lopen vandaar naar het plaatsje Valle de Gran Rey. Volgens onze voormalige buurvrouw Bep is dit het mooiste dal van La Gomera, en nu we er toch langer zijn, laten we dat niet liggen. Het is inderdaad prachtig, de terrassen waarop groente en fruit wordt verbouwd zijn hier prachtig. Aranka kijkt haar ogen uit naar alle verschillende groentes, die hier op terrasjes worden verbouwd. Wouter en Myrthe spelen met Jesper en Thomas en hebben de grootste pret. Ze hebben elkaar niet meer gezien sinds wij in Marokko aankwamen, en hebben elkaar weer een heleboel te vertellen, al gaat dat niet over de reis maar meer over spelletjes op de I-Pad… Die nacht slapen onze kinderen op de Volonté en hebben wij het rijk voor ons alleen.

Dinsdag komt inderdaad het tweede deel van het pakketje. Dank aan de heren Bram van de Burgt en Marcel Sijerlin van UPS die ons zo goed geholpen hebben het zoekgeraakte pakketje weer boven water te krijgen. De rest van de dinsdag ben ik bezig om de sleepgenerator te monteren en aan te sluiten. Het halve schip moet natuurlijk weer overhoop, maar om zes uur is het klaar en zou hij het moeten doen. In de tussentijd doet Ranka wasjes en boodschappen voor 8 dagen en sleept alles aan boord. ‘s Avonds gaan we bij de Volonté op bezoek, het is erg gezellig, en over twaalven als we terug gaan. De kinderen gaan zo natuurlijk veel te laat naar bed, maar ze genieten erg van het spelen met Thomas en Jesper.

We willen eigenlijk morgen (woensdag) vertrekken naar El Hiero (de haven had ik alweer betaald…), maar als ik het weer bekijk zie ik dat het de volgende week hard gaat waaien. Om dan te vertrekken naar Kaapverdië is niet aantrekkelijk en samen met Aranka besluiten we om dan maar direct naar São Vicente op Kaapverdië te varen, en dan maar donderdag te vertrekken omdat er dan wat meer wind is. Ja, het klopt, het is of te weinig of te veel…, maar als we donderdag vertrekken belooft het een heerlijke zeiltocht te worden met gemiddeld 12-17 knopen wind. Dan moeten we donderdag nog wel wat motoren maar hebben we verder goede wind en zouden we volgende weer dinsdag of woensdag in São Vicente zijn. De rest van de dag gebruiken we om laatste boodschappen te doen en ons voor te bereiden op de langste tocht tot nu toe, altijd weer spannend! Zo lijkt het er nu toch echt op dat we gaan vertrekken van La Gomera. Voor de derde keer reken ik af bij de haven omdat we nu echt morgen gaan vertrekken, maar de mevrouw van de haven gelooft er niets van, en verwacht dat we gewoon weer blijven liggen. We zullen zien…