Vandaag, 19 juli 2015, zijn we precies een jaar geleden vertrokken uit Scheveningen en nu dus 365 dagen onderweg. Wel even een speciaal moment voor een feestje en momentje van bezinning. We zijn allemaal nog niet eerder zo ontzettend lang van huis geweest buiten Nederland. We hebben inmiddels een droom waargemaakt en zoveel bijzondere en mooie belevenissen gehad. We hebben zoveel gezien dat we de foto’s nodig hebben om ons alles te herinneren. Maar wat zijn wij dankbaar voor dit fantastische jaar!

We hebben veel geleerd onderweg
Zoals het gebruik van de Genaker en Spinaker, het interpreteren van weer- en windberichten, het navigeren met stroom en getij maar ook het onderhouden van het schip zoals luisteren naar rare geluidjes en roest verwijderen, voorkomen van schurende vallen en zeilen, maar ook hoe de mast vast zit, hoe strak de verstaging moet staan tot en met de motor en de watermaker.

Relaxen
Wat met name verfrissend is, is dat we nu op andere manieren tegen dingen aan kijken, dan we gewend waren vanuit onze leefstijl in Nederland (deadlines, agenda, geschiedenis, natuur, sociale contacten, enz.). Dat leer je wel tussen andere culturen. Het altijd maar meer, meer, meer willen in minder tijd stond echt in schril contrast met wat we in Suriname en de Carib aantroffen; “Hoe gaat het? Relaxed!!!!”
Ook de kinderen hebben ervaren dat ze nauwelijks met hun meegenomen speelgoed spelen en dat de stokken uit een bos of de schelpen op een strand of de omgeving en natuur afdoende kunnen zijn. Het is fijn om met een overzichtelijke hoeveelheid materialen en spullen te leven en dat vooral niet uit te breiden. Nu weer in Westerse landen merken we dat de welvaart en hoeveelheid winkels, goederen en alle weelde aan groenten en fruit en nog grotere TV’s, die te verkrijgen zijn, ons overvallen en een enorme luxe zijn. Wij zijn zonder al onze luxe spullen vertrokken uit Nederland en hebben ze werkelijk geen seconde gemist en vragen ons af of we ze straks wel weer gaan gebruiken.
Ook de trots die andere culturen hebben op hun eigen (ei)land (zonder verwaandheid) en de hartelijkheid, hulpvaardigheid en openheid naar vreemden, zonder eigen gewin, is werkelijk iets waar we nog heel veel van kunnen leren. In dit opzicht waren de Azoren het toppunt. Maar zo vrolijk als de mensen op Sal waren met zo ontzettend weinig was indrukwekkend.

Activiteiten voorouders
Onze Nederlandse geschiedenis hebben we beter leren begrijpen, we hebben meer opgestoken over de slavernij en wat onze voorouders (ondernemend en reislustig) hebben ingepikt, aangericht, of ontwikkeld. We hebben nooit geweten dat de hoogste berg van Nederland op Saba ligt en dat Frankrijk aan Nederland grenst (St. Maarten) of wat de rol van Suriname is geweest in de tweede wereld oorlog (bauxiet oorlog). En wat zijn we blij dat we onze kinderen op deze manier uitgebreid hebben kunnen onderrichten in geschiedenis. En verbaasd waren we om te zien hoe de Chinezen overal in alle landen zeer georganiseerd hun eigen ‘Blokker’ hebben, met name in landen die rijk zijn aan grondstoffen.

Ook in sociaal opzicht hebben we nieuwe ervaringen.Samen leven op een relatief kleine ruimte dicht op elkaars lip vergt ook wel iets. Hoe goed we elkaar ook al kenden, we kennen elkaar nu nog beter. We kunnen beter met elkaar overweg dan voorheen, ruzies zijn minder, Wouter heeft zijn woede-aanvallen beter onder controle, de kinderen weten exact hoe ze met spanningen bij ons kunnen omgaan en hebben ons af en toe net zo’n spiegel voorgehouden over ons gedrag als wij hen!
Het zelfvertrouwen van de kinderen is toegenomen en ze durven meer dan voorheen, met name in contact zoeken met anderen en spreken van andere talen. Ook al vechten ze af en toe wel eens, ze hebben ontzettend veel lol samen en weten precies wat ze aan elkaar hebben en hoe ze samen leuke dingen kunnen doen; ook al zit je opgesloten op een schip. We hopen dat de band die Myrthe en Wouter dit jaar hebben gekregen ook later zal blijven.
Door het schoolwerk afgelopen jaar hebben wij veel meer inzicht in hoe onze kinderen in elkaar zitten, hoe ze leren en wat ze kunnen. Maar evengoed hebben we enorm respect voor leerkrachten op school en geven het stokje heel graag weer over en blijven verder alleen in de rol van ouder.
Maar wat ook zo ontzettend leuk is, zijn de in korte tijd intensieve contacten met andere vertrekkers, die we tegenkomen. De spontane BBQ’s en steigerborrels, gezelligheid, hulp en steun die we onderweg aan elkaar geven is hartverwarmend.
En wat we eigenlijk al wisten, maar met deze reis is bevestigd; wij houden van samen avonturen beleven en hopen dat onze toekomst ook nog enkele in petto heeft.

We hebben genoten van de natuur onderweg.
We zijn onder de indruk van alle bezoek en contact die dolfijnen, walvissen, Noordse Pijlstormvogels, schildpadden, papegaaiduikers, Jan van Genten, de onderwaterwereld en vissen ons hebben gebracht of de geweldige pracht in het tropisch regenwoud in Suriname. De prachtige fauna en vele kleuren groen op La Gomera. En de kinderen hebben ook gezien wat een enorme invloed wij mensen hebben op het leven van deze dieren en planten. Dat sommige dieren of planten echt in gevaar zijn en niet veel meer voorkomen heeft ze wel geraakt. En te zien hoeveel zwerfvuil en plastic er overal ligt op het strand, op straat en ook in het water is iets waar we niet trots op zijn. Wel waren we er trots op dat we zelfvoorzienend kunnen zijn qua stroom en water en heel zuinig kunnen leven. Maar dat neemt niet weg dat een lekkere douche in eigen huis straks wel weer zeer wordt gewaardeerd.

De gevaren en risico’s op zee hebben we nooit uit het oog verloren. We varen heel conservatief met soms relatief weinig zeil en hebben eigenlijk weinig gevaren met wind boven 20-25 knopen (5-6 Bft). Wel giert de adrenaline nog steeds door mijn aderen, elke keer als we ergens vertrekken, gewoon van spanning wat we onderweg over ons heen zullen krijgen. En gelukkig heeft Jaap ons bij elke oversteek vanuit Nederland ondersteund met weeranalyses over grotere gebieden dan wij zelf onderweg konden binnenhalen op de lap-top. Helaas zijn we meermalen geschrokken van wat anderen onderweg is overkomen en zijn daardoor nog meer op onze hoede. Om de Franse zesjarige levenslustige Ines treuren we nog steeds, het is zo ontzettend naar en onwerkelijk dat zij er niet meer is en we hopen dat Sophie, Claude en Hugo van de catamaran Rêves D’O na hun afschuwelijke ervaring op zee en het verlies van hun kind en zus weer een weg vinden om verder te gaan.

Door deze reis zien we ook helder wat we missen uit Nederland. Met name het contact met familie, buren, vrienden, collega’s en klasgenoten is zo ver over zee best lastig om goed te onderhouden. Het digitaal contact voelt toch echt anders dan een werkelijke knuffel of werkelijk er voor elkaar zijn op bepaalde momenten. We vinden het altijd leuk om onze verhalen op te schrijven en waarderen de leuke reacties die we krijgen. Daar genieten we van en danken we iedereen voor. Heerlijk was het om in Suriname samen met Howard te zijn en recent in Cork met Ellen en Herbert. Maar we zien er heel erg naar uit om iedereen weer live te spreken.

We krijgen nu al wel eens vragen over wat we nu het mooiste vonden onderweg. Maar dat is bijna niet te zeggen. Het is juist de diversiteit van de verschillende landen, die zo’n reis zo leuk maken. De mooie belevingen van de natuur hebben ons meermalen sprakeloos gekregen of juist kakelend enthousiast. Maar het samenzijn met het gezin was het grootste doel. Ik heb intens genoten van de spraakwatervallen die de kinderen af en toe hebben en me verbaasd over hoe groot ze al zijn geworden en de slappe lach gekregen als zij dat ook hebben of als ze proberen om Roelof de baas te worden in een gevecht. En in Roelof heb ik een schipper ontdekt waar ik grenzeloos op kan vertrouwen.

Maar we boffen, we krijgen nog 4 bonusweken en kunnen Ierland en Schotland nog ontdekken en kennis maken met het monster van Loch Ness.
En dat na inmiddels 25 landen op 4 continenten, 46 eilanden, meer dan 12.000 Zeemijlen, 9 lange oversteken (tussen 400-1800 NM), 15 verschillende logeetjes aan boord en totaal 153 vaardagen!! En dat allemaal met onze White Witch in blue. We zijn best een beetje trots en tevreden dat dat allemaal is gelukt!