Gisteren een heerlijk rustig dagje, tijd om te douchen, ouders te bellen met de satelliet telefoon (bedoeld voor noodgevallen, maar als je die nou toch aan boord hebt…). De wind was rustig en ook de golven waren niet erg hoog. Toch schoten we wel aardig op door de stroming die hier al wat begint toe te nemen. Vannacht (zaterdag op zondag) was weer onstuimig. Windkracht 6 met golven die overal vandaan leken te komen. De stuurautomaat had het er maar zwaar mee. Maar voordeel is wel dat de accu’s weer lekker vol geladen zijn door de windmolen. Vanochtend de spi-boom omgezet van stuurboord naar bakboord en nu varen we in westelijk richting naar Paramaribo. Wind is weer iets afgenomen tot 5 Bft. Nog een paar dagen en dan zijn we er, het voelt al erg dichtbij maar is nog steeds 400 mijl.

Quote van Wouter vanochtend “He pap, als we in Suriname zijn en we lopen door het oerwoud en we zien een aap, dan zeg ik ‘he familie’ want apen zijn toch familie van ons…”

Onze positie zondag ochtend 11:00 UTC is 7-42.4’N 48-36.6’W

Vanochtend nog lekker gezeild en goed opgeschoten. We zijn voorbij het waypoint 10 graden N 40 graden W uit de World Cruising Guide en volgens de schrijver Jimmy Cornell kunnen we nu verder naar het zuiden. Maar helaaas, vanmiddag viel de wind weg, we hebben nog proberen af te kruisen, maar rond een uur of vier stond alles alleen nog maar te klapperen, en dus de motor maar even bij gezet. We willen tenslotte met kerstmis wel in Paramaribo zijn. Gelukkig duurde het niet lang en om zeven uur konden we al weer zeilen. Wel fijn dat we nu weer warm water hebben…

Paramaribo is nog 750 mijl en Mindelo is inmiddels 1130 mijl dus we zijn nu echt over de helft. Verder weinig nieuws te melden.

Onze positie is vrijdag 02:23 UTC 09-48.4’N 42-56.9’W

Stel je voor, Mr. Bean is aan het zeilen, voor deze speciale aflevering, samen met Miss. Bean. Het wordt donker en Mr. Bean stelt zijn nieuwe stuurautomaat in zodat Miss. Bean verder nergens naar om hoeft te kijken. Het is niet zo maar een stuurautomaat, het is de nieuwste en beste stuurautomaat die er is, en… je kan hem ook bedienen via een IPAD! Geheel tevreden en een tikkeltje zelfvoldaan kijkt Mr. Bean naar het resultaat, de boot slingert wel wat, maar vaart gemiddeld toch de goede kant op. Mr. Bean wenst de trotse Miss. Bean een goede wacht en gaat slapen, maar voordat hij zich omdraait kijkt hij nog even op de IPAD of echt alles goed staat. Het ziet er allemaal perfect uit en Mr. Bean legt zijn IPAD op het nachtkastje. Hetzelfde nachtkastje waarin hij het electronische kompas van de stuurautomaat heeft gemonteerd, precies onder de plek waar nu de IPAD ligt…

Na dertig seconden beginnen alle meters en plotters te piepen. ALARM, het kompas heeft een te grote afwijking. De boot vaart alle kanten op en Miss. Bean neemt snel het roer voordat er ongelukken gebeuren. Mr. Bean denkt nog, nee niet nu, niet nu ik net op het midden van de oceaan zit, dit KAN niet waar zijn! Vervolgens springt hij uit bed, rent naar buiten stelt opnieuw de fabriek-instellingen in, configureert opnieuw de stuurautomaat en reset ook nog het kompas. Gelukkig! Hij doet het weer. Voor de zekerheid blijft Mr. Bean er nog even naar kijken om daarna opnieuw naar bed te gaan, een trotse Miss. Bean achterlatend, wat is haar man toch knap.

Nou ja, je snapt het al, Mr. Bean kijkt opnieuw nog even op de IPAD, legt hem op hetzelfde plekje en even later gaat het alarm opnieuw. Miss. Bean is nu al wat minder geamuseerd, zo had ze zich het passaat zeilen toch niet voorgesteld. Weer neemt ze het roer terwijl een steeds minder zelfverzekerde Mr. Bean opnieuw wat zenuwachtig op allerlei knopjes drukt. Elk nadeel heb zijn voordeel, en toevallig ziet Mr. Bean de instelling “Gijpen voorkomen”, niet wetend wat te doen zet hij deze maar uit, maar het helpt allemaal niet. Nog twee keer wordt Mr. Bean zo uit bed gepiept totdat Miss. Bean er klaar mee is, ik ga zelf sturen zegt ze. Maar daar wil de eerst zo vrolijke Mr. Bean die nu behoorlijk uit zijn humeur is, uiteraard niets van weten. Uiteindelijk leest Miss. Bean de foutmelding op de stuurautomaat en gaat er een lampje branden, stond er niet iets in de handleiding over elektronica en snoeren NIET in de buurt van het kompas…?

Eind goed al goed nu de IPAD weer gewoon in de kajuit ligt stuurt de automaat weer als een zonnetje, zelfs veel beter dan ie het ooit gedaan heeft. Hoe komt dat dan? Als de optie “Gijpen Voorkomen” aan staat kijkt de stuurautomaat of de wind niet draait en er zo een gijpkoers ontstaat. Reuze handig als je op het IJsselmeer vaart waar geen golven zijn. Als je niet oplet loeft de boot vanzelf op als je ongepland dreigt te gijpen. Dat hebben de mensen bij Raymarine toch ontzettend mooi gemaakt. Maar…, als je op de oceaan vaart waar de IJsselmeer golfjes van een paar dagen geleden inmiddels plaats hebben gemaakt voor golven waar een gemiddeld rijtjeshuis makkelijk inpast dan gebeurt er nog wat. De stuurautomaat krijgt zijn informatie van de windmeter en die zit…, juist! in het topje van de mast, En het topje van de mast gaat “van links naar rechts, van voor naar achter”, je kan je dat vast wel voorstellen zo midden op de oceaan. En de stuurautomaat maar denken, de wind komt “van rechts naar links, van achter naar voor” en, ja dat leidt natuurlijk tot GIJPEN, en dus actie! De stuurautomaat probeert in hetzelfde ritme waarop de mast beweegt de boot zo te sturen dat er geen gijp komt. Het patroon dat dat oplevert heeft iets weg van een sliert spaghetti. Nu deze optie is uitgezet stuurt de automaat de boot keurig recht door de golven en kan Miss Bean weer rustig haar boekje lezen, zo is passaatzeilen bedoeld.

Moraal van het verhaal, RTFM!

Bovenstaande blog is pure fictie en iedere overeenkomst met bestaande personen -specifiek met de schrijver van deze blog- is gebaseerd op louter toevalligheden.

Oh ja, onze positie is: 11:50 UTC 11-24.8’N 39-28.1’W

We zijn bijna halverwege. Vandaag waren er grote golven, waarschijnlijk een mengeling van de windgolven en deining ergens vanuit een storm, in ieder geval worden we alle kanten op geslingerd. Maar goed, volgens de gribfiles nemen de golven morgen weer af, we zullen zien… Zo nu dan lijkt het alsof een golf de kuip in probeert te rollen, dan zie je een grote berg water over de rand van de kuip “kijken”, maar helaas voor de golf, net voordat hij zich in onze kuip kan storten tilt dezelfde golf ons bootje weer op en glijdt de golf onder ons door.

Wat wel de kuip in kwam vliegen was een vliegende vis, hij vloog bijna door het raampje naar binnen (waar Myrthe lag te slapen), dat was natuurlijk wel grappig geweest, maar we hebben hem toch maar overboord gegooid en niet door het raampje naar binnen. Verder heeft Wouter iets van een walvis gezien, het was in ieder geval erg groot.

Verder gaat alles zijn gangetje, Aranka blijft ons verassen met wentelteefjes, lekker eten, kopjes soep etc. Een wonder hoe ze dat elke keer weer voor elkaar krijgt terwijl de boot zo heen en weer wordt geschud. Voor Wouter en Myrthe hebben we een lijst gemaakt van wat ze nog moeten doen voordat de kerstvakantie begint, kunnen ze zelf hun werk indelen, een soort Montesorischool op zee dus. Daarna krijgen ze een lekker lange kerstvakantie, wel handig als je dat gewoon zelf kan indelen .

Onze positie is op dinsdag 23:30 UTC: 11-55.3’N 38-22.2’W

Een korte update vanaf de grote plas water. Wat is ie groot! Als je dan naar de sterren kijkt en je realiseert je dat deze enorme oceaan maar weer een heel heel klein stipje is in het heelal, dan zijn wij met ons scheepje een heel heel klein notendopje. Maar goed het notendopje doet het goed, vandaag is het wat meer gaan waaien en konden we lekker opschieten. Het Surinaamse kerstmaal lonkt nog steeds, al is het maar de vraag of we er voor kerst zijn.

Wouter verveelde zich vandaag, nou gelukkig kunnen we morgen weer school doen. Aranka heeft vanmiddag pannenkoeken gebakken, wat erg werd gewaardeerd door de rest van de bemanning. Vannacht is het nog wat harder gaan waaien en hebben we twee riffen in het grootzeil gezet. We varen pal voor de wind en hebben de genua weggedraaid. Morgen bomen we die wel weer uit, maar zo lopen we toch nog steeds 6 knopen. Zojuist hebben we onze eerste regenbui gehad, daar zullen er og wel meer van komen. Vaak zit er ook veel wind onder zo’n bui, maar gelukkig trekken ze ook weer snel over.

We zijn inmiddels 562 mijl weg van Mindelo en Paramaribo is nog 1325 mijl. Onze positie is op maandag 2:44 UTC 13-47.2’N 34-11.2’W

Afgelopen dag was er niet al te veel wind, windkracht 2-3 en liepen we gemiddeld zo’n 4 knopen. Dus niet heel veel opgeschoten maar wel heerlijk relaxed het tijdschrift kunnen lezen dat we van de Puff mee hadden gekregen. Ook de deining is heel beperkt dus het was een dagje comfort-zeilen. Deels ruime wind gevaren en deels de genua uitgeboomd op twee oren. We worden inmiddels behoorlijk handig in het uitbomen van de genua en de boom weer weghalen. Het is zo rustig dat het wel leek op het IJsselmeer, alleen het duurt wat langer om aan de overkant te komen. Inmiddels hebben we er een kwart van de oversteek op zitten.

Zaterdagavond kregen we van Jaap een weer-update waaruit blijkt dat het de komende dagen ook prima zeilweer blijft. Vannacht is de wind volgens verwachting toegenomen naar 4-5 Bft en onze snelheid ook. Misschien dan toch nog een Surinaamse kalkoen…

Zaterdagavond ook weer de Ojala, de Batjar en de Wildeman gesproken op via de SSB (kortegolfzender). Blijft erg leuk om weer even te horen waar iedereen is en hoe het met ze gaat. Wouter en Myrthe hadden vrij en hebben samen een filmpje gekeken, kortom het gaat prima hier.

Onze positie is op zondag 7:30 UTC: 14-46.9’N 32-27.5’W

Gisteren (woensdag) zijn we uit Mindelo vertrokken richting Paramaribo. We werden uitgezwaaid door de bemanning van de Volonté, de Puff en de Wildeman. Dat was ontzettend leuk en met veel getoeter van Jesper en Thomas vertrokken we. Afscheid nemen is altijd lastig, en als je dan wegvaart zit je toch met een knoop in je buik. Ook Wouter en Myrthe vonden het lastig en waren een beetje down, ze zullen Jesper en Thomas waarschijnlijk pas weer in Nederland zien. Maar ja… dat dachten we van de Puff ook en die lagen ook opeens in Mindelo, dus wie weet, niets is zo veranderlijk als de planning van een zeiler.

We zijn Mindelo uitgevaren op alleen de genua, er staat altijd veel wind tussen Sao Vicente en Sao Antao en ook nog veel stroom en met ruim zeven knopen gingen we snel genoeg. Toen we uit de acceleratie zone waren hebben we het grootzeil gehesen en tot de avond op twee oren gevaren. Vannacht viel de wind even weg (half uurtje motor aan) om dan weer terug te komen uit het noordoosten. Daarmee konden we een heerlijke bakstag koers varen waar je ook nog lekker bij kan slapen omdat niet alles staat te rammelen.

Het voelt wel lekker dat we niet alleen op zee zijn. Bij het vertrek zagen we nog drie zeilboten die nog steeds op minder dan 20 mijl afstand van ons varen. Is toch leuk als je ‘s nachts een lampje aan de horizon ziet. Ook hadden we gisteravond en vanochtend contact via de kortegolfzender met de Ojala, de Batjar, de Verleiding en de Antares. Erg leuk om weer bij te praten en ook fijn om de weersverwachting met elkaar te delen. Het is echt opvallend hoe we daar steeds weer naar uitzien.

We wind is nu weer wat naar het oosten gedraaid en we hebben net de genua weer uitgeboomd. We zeilen heerlijk, de sfeer is goed en we hebben de eerste honderd mijl er al weer op zitten. Als het meezit zijn we nog voor kerst aan de overkant.

Onze positie op 11 dec om 09:13 UTC is: 16-37.8N 26-50.4W

Gisteren hebben we een heerlijke zeiltocht gemaakt van ongeveer 40 mijl van São Nicolau naar Mindelo op São Vicente. We hadden goede wind en met een gemiddelde snelheid van ruim zeven knopen waren we om drie uur in Mindelo. ‘s Avonds gegeten en wat gedronken op de TiSento bij Agnes en Bas, was erg gezellig en ook leuk om hun verhalen weer te horen. We liggen in de jachthaven, heel comfortabel dus. Vandaag Mindelo verkennen. De komende week blijven we hier nog wel totdat we ergens na sinterklaas aan de grote oversteek naar Suriname beginnen.

Het was onze bedoeling om gisteravond, zaterdag, te vertrekken van Sal naar São Nicolau wat zo’n 60 mijl ten Westen van Sal ligt. Omdat het ongeveer 80 mijl varen is, en we nu toch wel graag met licht willen aankomen, gaan we ‘s nachts varen. Dan vertrekken we net voordat het donker wordt en komen we ‘s ochtends aan. Vrijdag hebben we al uitgeklaard op Sal, maar zoals dat gaat met plannen loopt het dan toch altijd weer een beetje anders. Zaterdag spelen Wouter en Myrthe met de kinderen van de Lucy, een Zwitserse boot. Zaterdagmiddag worden ze ook nog uitgenodigd voor een waterballonnengevecht op het strand. Daar moeten ze natuurlijk aan mee doen. Ze hebben grote pret maar we zien het weer betrekken, het begint zelfs te regenen (en dat is best bijzonder op de Kaapverden). We hebben geen haast en dus besluiten we nog een nachtje te blijven en wordt ons vertrek uitgesteld naar zondag middag. Voordeel is ook dat de golven dan wat minder hoog zijn. ‘s Avonds gaan we weer in hetzelfde restaurantje eten waar ook de bemanning van de Lucy eet en nog van een andere Franse boot met kinderen. Voor de kinderen wordt een tekenfilm (Rapunsel) op de muur geprojecteerd. De kinderen zitten knus op een bankje naast elkaar en kijken vol bewondering (ook al kunnen Wouter en Myrthe van het Frans niets verstaan).

Nu zitten we ruimt 20 mijl ten westen van Sal. De boot schommelt behoorlijk maar we schieten lekker op. Vanavond hebben we via de SSB nog even contact gehad met de TiSento die ook op weg is naar de Kaapverden en nu zo’n 230 mijl ten zuiden van La Gomera voer, (als we het tenminste goed verstaan hebben want de verbinding was niet al te goed).

Het is gek hoe snel je je thuis gaat voelen op een ankerplek. Na vijf dagen begin je de andere zeilboten te kennen, we kennen onze buurman, een fransman, die op een boot woont en het restaurantje heeft waar we gisteren en eergisteren gegeten hebben, we hebben de bemanning van de Lucy leren kennen en we kennen Adrian, een visser die meestal dronken is etc. etc. En net als je je dan een beetje thuis begint te voelen ga je weer weg. Geeft bij mij altijd duaal gevoel, enerzijds is het raar om weer weg te gaan, anderzijds hebben we het ook wel weer gezien. En je thuis voelen kan zo maar het begin zijn van blijven hangen.

Anyway morgen ochtend komen we enigszins geklotst aan op São Nicolau, we zijn benieuwd hoe het daar weer zal zijn.

Onze positie is op 22:40 UTC: 16-45.6’N 23-26.1’W