We hebben vandaag (dinsdag) moeten motorzeilen. Komt ook wel een beetje omdat we de vaart er nu in willen houden. Hadden we geen haast gehad dan hadden we zeilen met 3 knopen ook best gevonden. Maar ja, we ruiken stal en plannen nu om woensdag met licht aan te komen. Ik loop als het goed is nu mijn laatste nachtwacht met volle maan, want het is nog 70 mijlen. Er staat nu 4 Bft wind en we scheuren door het water recht op ons doel af. Lekker! We verwachten aan het einde van de middag aan te komen op het eiland Flores, na 15 dagen (waarvan 92 uur motor-zeilen). Er is een hele kleine haven en we moeten dus even kijken of we in de haven kunnen liggen of op een goede plek kunnen ankeren. Als het te vol is moeten we door naar Horta, maar dat is weer 130 mijl verder. Dat doen we dus liever niet, mede omdat Flores een heel mooi eiland schijnt te zijn, wat we niet over willen slaan. Maar een goede plek willen we wel hebben, want vrijdag verwachten we een depressie over de Azoren waar wel een bak wind onder hangt.

We zien er wel naar uit om weer aan land te gaan. Ook al is het een prachtige tocht (met walvissen, heel veel dolfijnen en schildpadden) en een echte uitdaging in routeren en navigeren, tussen lage en hoge luchtdrukgebieden om niet met te veel wind, maar ook niet zonder wind te zitten. En wat was het ook weer super om in de oversteek de hulp van Jaap te krijgen uit Nederland met weer en wind tips. Onze laatste fles bubbels hebben we al in de koelkast gezet (en Jaap we gaan op je proosten!). En wat zullen we blij zijn als straks de hele Nederlandse vloot ook veilig en behouden aankomt.

Wouter moet echt weer even ruimte hebben om te rennen. Myrthe doet het aan boord uitstekend en is nu duidelijk onze doorzetter en volhouder. Wouter kan echt niet zonder haar en wordt lekker bezig gehouden met spelletjes en knutselen. Ze is ook onder de indruk van alles wat ze op deze overtocht heeft gezien. Dat merken we aan de diepzinnige vragen die ze stelt, zoals: “Kan ik de wereld in natuur veranderen/verbeteren?” En kennelijk heeft ze ook het reisvirus te pakken, gezien de vraag: “Mam, denk je dat ik een keertje mee mag met nagyi als ze een cruise gaat maken?”

We hebben nu 15 dagen heel erg in ons eigen wereldje geleefd op onze boot. We zijn benieuwd wat er allemaal is gebeurd in Europa en kijken er naar uit om weer “online” te zijn.

Onze positie is op 03-06-2015 07:00 UTC 39-27N 32-07W (nog zo’n 45 mijl te gaan)

Het puzzelen en zoeken naar wind heeft ons ook wind opgeleverd. We varen nu een behoorlijk Noordelijke route. Nog 4 Graden noordelijker en je kan geloof ik al ijsschotsen tegen komen!! We maken nu flink mijlen naar het oosten en gaan over een dag of zoiets op Flores koersen (ietsje terug naar het zuiden). Het is nu minder dan 300 mijlen naar onze eind bestemming, dus het begint overzichtelijker te worden. Ook merken we langzamerhand dat we weer dichterbij huis komen. De eerste Navtex berichten van de Netherlandse Coastguard hebben we al ontvangen en we kunnen weer verbinding maken met het kortegolf radio station in Belgie.

Afgelopen nachtwacht heeft Roelof het druk gehad. We hebben op zich goede wind, maar noordelijk van ons woeden er stormen en daar krijgen wij af en toe de swell/deining van. Als de zeestroom tegen de deining in staat, dan worden het piekerige golven. Ze staan dwars op de boot, dus wij schommelen van links naar rechts en horen alle kast inhoud van de ene naar de andere kant schuiven. Met 10 knopen wind zouden we goed moeten kunnen zeilen, maar door die deining gaan de zeilen zo ontzettend klapperen dat je er naar van wordt. Kortom Roelof was druk met grootzeil naar beneden halen, weer opzetten, op twee oren varen, boom erin en er weer uit, enzovoort. Ik lag prinsheerlijk te slapen. En net toen ik de wacht over mocht nemen was er een stabiele wind van 15 knopen (4 Bft) en nu zeil ik met 6 mijl per uur lekker naar het oosten. Eitje.

De stroomvoorziening aan boord lukt ons best aardig. Maar alle voorzieningen, die we hebben, moeten we inzetten. Omdat wij alleen een electronische stuurautomaat en een koelkast hebben, die niet afslaan, hebben we best wat stroom nodig. Omdat we van west naar oost varen komt de zon voor onze voorpunt op en gaat aan het einde van de dag pal achter ons onder. Onze zonnecellen kunnen we echter niet van voor naar achter kantelen en dus niet optimaal op de zon richten. Ook staan ze deels in de schaduw van de zeilen. En tevens de wolken onderweg maken dat de zonnecellen tijdens deze oversteek maar bepekt bijdragen. Wind is er natuurlijk ook heel weinig geweest. Dan hebben we weinig aan de windmolen en kunnen we de sleepgenerator ook niet achter ons aanslepen. Los van de 3 dagen motoren hebben we daarom ook al 2 keer onze benzinegenerator aangehad om de accu’s weer even vol te tanken. En de kinderen klagen niet, want zolang alle mini-I-pads maar opgeladen worden en de stereo of de film aan mag vinden zij het prima.

Gisteren lag ik overdag even in de voorpunt te slapen. Ik was nog niet weg, want ik hoorde ineens allemaal piepjes/fluitjes. Ik stond direct naast het bed en riep: “dolfijnen!”. Niemand had ze nog in de gaten gehad, terwijl een grote groep bij onze voorpunt aan het spelen was. We voeren best hard, maar wat kunnen die dieren zwemmen zeg. En toen hebben we de tip van Eric ook maar eens geprobeerd. De go-pro zat aan de pikhaak vastgebonden en die heeft Roelof onder water gehouden. Omdat we zo hard gingen, was dat nog best lastig om goed stil te houden. Maar nu hebben we dus onderwater foto’s van de dolfijnen. De dolfijnen waren wel een beetje verlegen, want zodra de camera onder water ging schoten ze weg. Maar we beloven jullie, dat zodra we op de Azoren zijn we de beelden die we hebben op de blog zetten.

Gisteren hebben we ook onze sateliettelefoon -bedoeld voor noodgevallen- weer eens even getest. Wat is dat gaaf zeg om midden op de oceaan gewoon je familie te spreken, vooral omdat mijn oma net 92 jaar is geworden! De noodvoorziening doet het nog prima.

Vandaag hebben we tot 16.00 uur vanmiddag de motor aangehad in combinatie met de zeilen. Omdat er weinig swell staat, schommelen we niet zo en staan de zeilen bij weinig wind niet maximaal te klapperen en geven echt nog een knoop extra bij de 3 knoopjes die we op de motor vooruit komen. Helemaal niet onaardig dus!

En in die windstilte was de zee prachtig. Als de zee helemaal glad is kan je echt diep in het water kijken, want het is heel helder. Op de voorpunt zie je dan onder de boot allemaal prachtige witte spookachtige kwallen voorbij drijven. In de ochtend zagen we ook nog een meter grote schildpad. Wat een kolos zeg. En het zal niet waar zijn. Wouter staat op de voorpunt naar dolfijnen uit te kijken en komt er toch vlak voor zijn neus op 4 meter afstand een vinvis boven water. Hij stond te gillen: “Walvis, Walvis, Walvis”. Het was best even spannend zo dichtbij, maar wat is dat een indrukwekkend dier zeg. Hij kwam n keer met zijn kop boven en je zag echt de balijnen in zijn bek zitten. Hij is net zo lang als ons schip en zwom een hele tijd met ons mee. Dat zagen we aan zijn spuit die regelmatig naast de boot omhoog kwam en zijn rug die dan weer even boven water uitkwam.

Myrthe heeft vandaag lekker gedouched achter op de boot. Haren gewassen en alle klitten eruit gekamd. Nu zitten er weer vlechtjes in en heb ik weer een echte dame aan boord, in plaats van een grote ragebol!

En nu zeilen we weer (tot op heden 69 motoruren gehad). We konden eerst de genaker zetten (ons mooie gekleurde zeil in rood, wit en blauw). Maar voor de nacht hebben we die toch weggehaald, want daar liepen we toch alweer 7 knopen mee vooruit. Best hard na zo’n relaxte tijd. We hebben beide zeilen voor de nacht over stuurboord en varen nog steeds wat naar het Noorden. Morgen gaan we kijken of de windrichting gunstig is om de mijlen naar het Oosten af te gaan leggen, naar Flores.

Onze positie is op 30 mei 2015 01:20 UTC 39-40N 42-18W

Wat een leven zit er in het water. Het is erg leuk om daar zoveel van te zien. En dat lukt heel goed nu de zee zo vlak is. Zelfs op grotere afstanden zie je de spuiten van de walvissen de lucht in gaan. En ook hebben we al enkele keren een schildpad gezien. Ze drijven wat op het water en eten waarschijnlijk van al die kwallen hier. Soms is hun rug helemaal begroeid met pokken of zeeplanten, ziet er erg grappig uit. Er zitten heel veel kwallen in het water. Rode kleintjes met lange draden en portugese oorlogschepen en we zien ook andere modellen in het water die we niet kennen. En regelmatig worden we bezocht door dolfijnen. Diverse soorten zijn er. Dan weer kleintjes of dolfijnen met witte buik en spikkeltjes of hele grote donkerblauwe. Af en toe maken ze dolle sprongen naast de boot tot hilariteit van ons allemaal. De kids zijn er al zeer kundig in om ze te ontdekken en fluiten dan om ze te roepen. Soms blijven ze maar kort bij de boot. Tja, we gaan niet zo snel, dus het spelen met ons schip zal nu wel tegenvallen!!

De wind is nu echt weg. De vraag is voor hoe lang. We varen nu toch maar naar de 40 graden noord in de hoop daar nog een zuchtje op te vangen en dan de mijlen naar Flores te kunnen maken (nog 600 mijlen naar het oosten te gaan). We hebben vandaag ook de voorraad diessel uit de losse tanks aan boord overgeheveld in de boottank. Nu weten we in ieder geval beter wat ons verbruik is. Inmiddels hebben we er al 49 motoruren op zitten. We kunnen nog zeker 100 uren motoren (ca. 400 mijlen of 4 dagen met 4 knts varen), maar we proberen zo zuinig mogelijk te doen en zetten het toerental heel laag. Als er een beetje wind uit de goede hoek komt zetten we ook wel de zeilen er helemaal bij dan kunnen we net iets meer snelheid maken. Maar nu lukt dat niet meer. Het is geduld bewaren!

Voor de kids is het een lange reis, wetende dat het einde nog niet in zicht is. Ze hebben behoefte aan beweging. Tja we zijn 12 meter lang, dus niet gering, maar als Wouter gaat klauteren in de verstaging en rennen van voor naar achterdek is hij nog steeds niet moe. Dus dan stuitert hij binnen door de boot. Gelukkig weet Myrthe hem ook wel tot bedaren te krijgen en samen luisteren ze veel naar luisterboekjes, ze kijken films en zitten samen in hun minecraft wereld en bouwen daar ons huis uit Leiden na. Het is leuk om ze bezig te horen en te bemerken hoeveel details ze nog uit ons huis in Leiden weten. Ze bouwen de tegeltjes van de vloeren na, de tuin met bankje en weten exact waar de meterkast moet staan en de lampen hangen, enzovoort.
Roelof en ik gaan vanavond voor het eerst sinds ons vertrek eens samen een filmpje kijken. We maken er gewoon een gezellige tijd van!

Onze positie is op 29 mei 2015 01:30 UTC 38-49N 44-08W

Vandaag weer een paar mijlpalen gehaald. Qua afstand (rechtstreeks) zijn we nu over de helft. We hebben nog 730 mijlen te gaan.

Afgelopen ma-nacht en dinsdag overdag ging het super. Zo lekker als je de snelheid weer in het schip voelt en de mijlen vliegen langs. We hadden hele goede wind en liepen 7 knopen, soms zelfs 8. Dat vonden de dolfijnen kennelijk ook leuk, want die zochten ons op om te spelen.
Op dinsdag ochtend heeft Roelof zelfs nog walvissen gezien. We kwamen er vlak langs en mogelijk schrokken ze van ons, want ze zwommen snel weg. Wouter was ook nog op tijd buiten om er een glimp van op te vangen. Heel verlangend vraagt hij ook steeds wanneer hij met dolfijnen of walvissen zou mogen zwemmen. Leek ons op dat moment niet zo realistisch met de snelheid die we liepen, dus dat hebben we nog maar even uitgesteld.

Op dit moment proberen we nog naar het noorden te komen. Flores, ons doel ligt op 39 graden Noord. En veelal is er rond de 40 graden Noord wel wat wind te vinden. Met onze voortgang afgelopen dag en nu nog in de nacht (we lopen nog steeds 4-5 knopen op weinig wind) lijken we in ieder geval de 38 graden Noord wel te halen morgenochtend. Echter zal het de rest van deze week wel lastig worden om voortgang te maken. Er zit een groot hogeluchtdrukgebied tussen ons en de Azoren. Dit beweegt heel langzaam naar het westen. Elke dag is de positie van het hoog wel weer iets anders en doet het programma waarmee we werken weer een ander voorstel. De ene keer adviseert ie ons om er zuidelijk van te blijven en de andere keer om er noordelijk langs te varen (is wel wat extra mijlen varen). In ieder geval is duidelijk dat we komende week heel weinig wind zullen hebben. We gaan dus proberen zoveel mogelijk zeilend verder te komen en ook stukken met de motor er langzaam bij zodat we niet te snel door onze brandstof voorraad heen zijn. Kijken of we ons doel nog een beetje dichter kunnen benaderen.

Het is nu woensdagochtend 27 mei. Myrthe wilde heel graag de zon een keer op zien komen. Dat is altijd tijdens mijn wacht van 2.00-9.00 uur. Dus ik heb haar net wakker gemaakt. De zee is vlak en het zonnetje kwam met prachtige rode kleuren boven. Bovendien is het hier heel gezellig, want het zeilschip Velella, 49 ft en tweemaster, vaart vlak naast ons en de dolfijnen geven ons een escorte. Wouter hoorde ons fluiten en is ook naar buiten gekomen. Leuk hoor om zo samen met je kinderen de zons opkomst te bewonderen, terwijl dolfijnen om je heen springen. De Velella komt ook van Bermuda en gaat naar Horta. Zij proberen ook nog wat naar het Noorden te komen. Wel zo gezellig, want wij dachten dat we de drukte van zeilboten op de directe (kortste) route al gepasseerd waren en dus niet meer zo veel tegen zouden komen. Maar we konden nu letterlijk naar de Velella zwaaien.

Voorlopig hebben we nog voor ca. een week verse groenten en fruit. En volgens Roelof kunnen we daarna nog zeker een maand op de voorraad koekjes en chips aan boord leven. Dan heb ik het nog niet eens over de andere voorraden die aan boord liggen. We zullen gewoon geduld moeten bewaren en wachten op de wind, dat is alles!!!

Onze positie is op 27 mei 12:19 UTC: 38-09N en 46-33W

Afgelopen nacht hebben we voor het eerst de Genaker laten staan. Die heeft ons de hele nacht trouw vooruit getrokken, ondanks de weinige wind. Helaas is het oog waar hij mee vast zit aan de boot een beetje gaan schuren en een stukje kapot gegaan. Maar we kunnen hem nog wel gebruiken, gelukkig.

Echter in de ochtend viel de wind helemaal weg onder de 5 knopen. Ja dan moet echt de pruttel aan. Maar van het zwemmen en monopoli is het niet gekomen. Na 5 motoruren zitten we ineens volledig in de wolken en hebben we weer wind. Volgens de weerkaarten zouden we nu 2 volle dagen windstilte hebben. We maakten ons al zorgen om nu al zoveel de motor in te moeten zetten. Maar we hebben mazzel. Dat frontje waar de hele groep Nederlanders voor probeert te blijven lijkt er toch al te zijn met een voorhoede. Hadden we eerst schuin wind mee uit zuid-zuidwest, nu hebben we ineens na de windstilte wind uit het noorden-noordoosten (gestage wind, zonder vlagen en geen onweer). Het is heerlijk weer snelheid in ons schip te voelen, met een aan de windse koers lopen we nu 5-7 mijlen per uur.

Op het SSB-netje horen we ook dat de hele groep ofwel net in de windstilte zit of ook in de wind van het frontje. Inmiddels hebben we onderling contact via de SSB met wel 12 NL boten. De Batjar managed het netje en probeert iedereen goed aan bod te laten komen over zowel positie, als weer en bijzonderheden. Leuk is dat de Lotus, Balans en Win2Win nu bijna op de Azoren zijn (nog 1-2 dagen). De Puff en Wildeman varen van Sint Maarten naar Bonaire (ca. 4 dagen); een hele andere route maar zo leuk om Frieda gezellig mee te horen doen op het netje. Zo’n grote groep hebben we nog niet eerder gehad. Super fijn want de strategie hoe we door de lage en hoge luchtdrukgebieden het gunstigst moeten varen, kunnen we zo met meer anderen overleggen. Ook Jaap vanuit NL helpt ons weer mee en rekent routes door en analyseert weerkaarten en windgebieden voor ons. Maar het blijft een lastige oversteek, want het weer verandert en er komt geen dag hetzelfde uit de berekeningen, die we dus dagelijks updaten. Maar evengoed houden we de strategie in ons achterhoofd en proberen zo goed mogelijk de mijlen af te leggen die we nog moeten gaan. We hebben er nu zeker 660 mijlen op zitten en hebben nog iets meer dan 1000 te gaan.

Verder hebben Myrthe en Wouter de antwoorden gekregen van de Batjar en van Brandt op hun Quizz-vragen. Ze weten nu hoeveel water er in de Atlantische Oceaan zit en hoe oud Sinterklaas is. We hebben wat afgelachen om de antwoorden en Myrthe en Wouter zitten druk te jureren. Lastig is of je de goede antwoorden nu de meeste punten moet geven of die waar we het meeste om moeten lachen. Spannend blijft dus wie het gaat winnen, want ze gaan ook met Thomas en Jesper afstemmen.

Onze positie is op 25 mei 03:00 UTC 34-51N 51-20W

Gelukkig hebben we onze Genaker laten repareren op Bermuda. Wat komt dat zeil nu goed van pas zeg. We varen nu met 6-7 knopen wind (nog niet eens 2 Bft) en komen toch nog met 4 mijlen per uur vooruit met ons mooie rood wit blauw gekleurde zeil. De vraag is hoe lang we dat vol kunnen houden. De verwachting is dat we vanaf morgen een windstilte over ons heen krijgen, die wellicht 2 dagen duurt. We hebben al bedacht dat we dan in deze grote plas gaan zwemmen. Maar wellicht is mens erger je niet of Monopolie spelen dan ook een goed alternatief.

Voordeel van weinig wind is dat de zee zo relaxed is als je je maar kan wensen. Er is nauwelijks swell en we kunnen best ver om ons heen kijken. Niet dat er nou zoveel te zien is hoor. Maar het is leuk als het lukt om een walvis te spotten. Nu er geen witte koppen op de golven staan is het makkelijker om hun waterspuit te herkennen. We hoorden dat de Batjar al een hele gave Walvis heeft gespot en gefotografeerd. Nou wij staan klaar als er een bij ons langs komt.
Wel zagen we vandaag ineens een gekke kleine boei op 100 meter afstand langs komen. Staat niet op de kaart? Zou het een weerstationnetje zijn of zo? Wel een beetje gek hier midden op de grote plas.
Verder zien we in de nacht (kennelijk betere atmosfeer) op de plotter wel tot ca. 100 mijl om ons heen alle aanwezige schepen. Met twee schepen voor ons hebben we leuk marifoon contact en we hopen ze op de Azoren weer te ontmoeten (ze lopen nu 20 mijl voor ons en zijn groter dan wij, dus die lopen we waarschijnlijk niet meer in). Noordelijk van ons op 30 mijl liggen nog 2 Duitse zeilboten. En er vaart veel vrachtverkeer langs. Het grappige is dat we dat dus allemaal alleen op de plotter zien, want de 3 tot soms 10 mijlen om ons heen (de afstand die we kunnen zien tot de horizon) is alleen maar water.

We hebben vandaag na totaal 4,5 dagen varen, ongeveer n derde van de totale afstand afgelegd. ca. 560 mijlen zitten er op. Nog 1120 mijlen te gaan. Zal een kwestie van geduld worden. Van de stormen en troggen, die vanuit Amerika de oceaan op gaan, hebben we eigenlijk geen last (zijn we voor gebleven). Hurricanes zijn hier niet meer te verwachten (vorig jaar hebben er nog 2 Bermuda vol gepakt). Vanaf nu gaan we leren hoe wij windstiltes door komen!!! We houden jullie op de hoogte van de Monopoli scores en winnaars.

Onze positie op 24/05/2015 02:00 UTC is 34-25N 53-40W

Ik vind het altijd leuk als er vrienden langskomen en gezellig blijven eten. Ik weet alleen niet of ze, als we weer thuis zijn, na het lezen van deze blog, nog zullen blijven eten……..
Het klaarmaken van eten aan boord begint al om 17.00 uur. Het is toch altijd weer puzzelen wat je met de voorraden kan maken. Dus ik begin al vroeg met te bedenken wat ik zal maken. Nu valt het nog mee want we zijn pas 3 dagen onderweg. Maar als de voorraden langzaam uitgeput raken vraagt het creativiteit om er weer wat lekkers van te maken. Maar ik heb vooral anders met voedsel leren omgaan. Vroeger kocht ik geen groenten met lelijke plekjes. Nu ben je blij als je de groente kan krijgen, die je wil hebben(ongekoeld) en horen de lelijke plekjes er gewoon bij. De groenten liggen in een afdruiprekje onder de vloer en keer ik elke dag even. Het fruit hangt in een netje en gaat helaas soms snel achteruit. Maar van 3 donkerbruine bananen, maak ik dan een lekkere bananencake. Van Myrthe mag ik, zelfs het kleinste diertjes, niet doden, dus ook dat is aan boord wel eens een dilemma. Er zitten namelijk torretjes in mijn kastjes. Ze zijn nog geen 2 mm lang, zijn hard en ze hebben een leuk lang snuitje. Maar ja, wie wil er nou torretjes in zijn macaroni? Maar alle macaroni weggooien durf ik nu niet, want wie weet hoe lang deze oversteek gaat duren. Dus ik vis ze er maar uit. En daarna moet alles toch gekookt worden, dus veel leven zal er niet meer in zitten, hooguit wat extra eiwit!
En dan het brood. Het ligt nu inmiddels 4 dagen in de koelkast. Het valt een beetje uit elkaar omdat het droog is. Soms zit er schimmel tussen, maar dat is een kwestie van verwijderen!!! En dan valt er met bakken met een eitje of wentelteefjes of iets anders toch wel weer wat lekkers van te maken. Tenminste ik heb geen klagen aan boord. Ze vinden alles lekker en ze hebben nog geen scheurbuik!! En zo zuinig met eten als nu ben ik nog nooit geweest. hihi!
Vanavond is er weer eens een bourgondische maaltijd van macaroni met ham en kaas, het lievelingseten van Myrthe en Wouter. Met een lekkere salade met kip, pesto en komkommer en tomaat. Eens kijken wat dat vandaag weer aan respons oplevert.

Verder gaat alles goed aan boord. Vorige nacht was aardedonker. Er hing een waanzinnig zwart wolkendek en je kon werkelijk de horizon bijna niet onderscheiden van het water. Er zat wind in, maar heel gestaag en daar is met een rif in de zeilen dan prima mee vooruit te komen. De ochtend was grauw, koud en het miezerde. Dat zijn we niet meer gewend. Ik zat met mijn hele zeilpak aan en met thermisch ondergoed buiten. Volgens mij had ik meer aan dan vroeger in de sneeuw in Noorwegen. Maar gelukkig rond het middaguur loste alles op en inmiddels is het weer 30 graden met een strak blauwe lucht.
Op het SSB netje wordt veel uitgewisseld aan weerinformatie. Ook over de marifoon kletsen we met enkele nabij gelegen Noorse en Duitse zeilschepen. Er zit een storm met 45 knopen wind (meer dan 8 Bft) ruim ten Noorden van ons, die langzaam wegtrekt naar het noordoosten. Daarom zijn we heel zuidelijk blijven varen om daar uit de buurt te blijven. Maar nu komt er een koufront, wellicht een occlusie aan. De overweging wordt nu: blijven we die zo lang mogelijk voor, door naar het Oosten te blijven zeilen, of gaan we profiteren van wat wind die daar nog in zit en iets naar het Noorden varen? Als dat frontje voorbij is (komend weekend) dan lijkt het erop dat we in een hoog luchtdrukgebied zitten en zal het zoeken worden naar wind uit de goede hoek. Deze overtocht is wat dat betreft meer puzzelen en meer speuren in de weerkaarten, terwijl we bij de oversteek naar Suriname veel meer naar de gribfiles keken.

Onze positie is op 22 mei 2015 01:30 UTC 33-23N 58-22W

Wat zo’n vertrek toch weer doet met je gemoedstoestand. Het grappige is dat ik naast onze vertrekkers geest en onze nieuwsgierigheid naar iedere keer opnieuw een nieuwe bestemming, toch ook een hele andere zijde van mezelf leer kennen. Een Oost West Thuis Best zijde, waardoor ik het eigenlijk diep in mijn hart best wel fijn vind om weer terug naar Europa te varen.
Ook Wouter had het de eerste dag even moeilijk. Wetende dat we weer 2 weken op de boot zijn, onder elkaar, krijgt hij altijd even heel erg heimwee naar zijn grote vriend Bas. Aandoenlijk is het soms hoe hij ook de dingen die hij beleeft uitdrukt in de vorm van: “Cool, dat moet ik Bas vertellen”. Myrthe drukt het weer op haar eigen manier uit: “Mam, als we weer in Europa zijn gaan we dat echt even vieren he?”. Nou dat lijkt mij dus een uitstekend idee.

De golven die we de eerste dag hadden en die ons katterig maakten, zijn verdwenen. Wouter was even heel erg misselijk en heeft overgegeven. Wel grappig, hij kwam naar buiten en ging naar de horizon kijken. Hij stond voor de ingang en keek over de buiskap heen. We vroegen nog: “wil je een emmer?” “Nee, even wachten”. Dat hadden we dus beter niet kunnen doen. Hoepsakee, daar ging het over de buiskap heen. Handig buiten, want een puts zeewater doet wonderen. Over de buiskap was misschien even iets minder handig, maar ja. En daarna zit Wouter dan weer helemaal vrolijk en blij dat het over is, geweldig te genieten van een bekertje noedels en honderduit kletsend. Oh, wat lijkt die jongen op mij!!!

Ik ben benieuwd hoe deze oversteek gaat. Van te voren stikte ik weer van de zenuwen. Komt omdat je de 2 weken vooruit niet alles kan overzien qua weervoorspelling. Maar het weergat zoals we dat nu hebben gekozen lijkt vooralsnog prima. En het is heerlijk dat Jaap vanuit Nederland weer nauw met ons meedenkt en weerberichten analyseert. Waarschijnlijk krijgen we wel de wind uit alle hoeken. Dat zal dus heel anders zijn dan de oversteek naar Suriname, waarbij je de passaatwind van achteren hebt en bij vertrek de zeilen instelt en vervolgens daar 2 weken bijna niets aan hoeft te veranderen! We hebben nu al de zeilen op stuurboord en bakboord gehad, aan de wind en halve wind gevaren, op twee oren en de genaker enkele uren ingezet en zelfs de motor al 6 uur aan gehad. We zitten niet stil!!

We varen nu door de Saragosa zee. Volgens mij is het het gebied in de Atlantische Oceaan, waar de plastic soep van deze zee het ergst zou zijn. Maar wij zien er nog niet veel van. Je ziet heel af en toe iets drijven in het water, een jerrycan of plastic zak. Wel zien we veel Portugese oorlogsschepen. Lijken ook net plastic zakjes; ze hebben doorzichtige zeiltjes boven het water uitsteken. Kortom, wij zullen niet gaan zwemmen onderweg, want de tentakels van deze beesten voel ik liever niet! Onze bootmeeuw die ons naar Bermuda vergezelde heeft ons ook weer even opgezocht. Ik herkende hem direct, maar dit keer maar geen worst aangeboden!

We varen vandaag wat oostelijker dan we van plan waren omdat er zich een storm ontwikkelt ten noord-westen van ons. Op de weerkaartjes die we via de SSB binnenhalen kunnen we dat gelukkig goed volgen. Door nu wat zuidelijker te blijven hopen we er geen last van te hebben.

Onze positie is op 21 mei 02:30 UTC 33-19N 61-05W