We zitten in de auto richting Amsterdam voor een weekendje zeilen. De kinderen hebben zelf hun spullen ingepakt dus het was relatief weinig stress deze ochtend. De Friese bakker heeft weer goede zaken gedaan, onze maagjes zijn gevuld en we hebben de rest meegenomen.
Myrthe vertelt dat ze de Dizzy Lizzy (vorig jaar gehuurd in Heiligenhaven) zo’n leuke boot vond. De naam alleen al sprak haar erg aan. Maar Roelof vraagt nog even door “waarom eigenlijk en was die boot dan leuker dan de onze”. Er volgt een volmondig “ja, onze boot is een Stootboot, als je rondloopt stoot je overal je tenen en je hoofd”. Dus nu heet onze boot bij de kinderen “De Stootboot”.
In de haven van Amsterdam aangekomen, weten we niet wat ons overkomt. Er lijkt een groot blik motor-yachten te zijn opengetrokken en de haven ligt geheel vol zelfs aan de buitendam (om de golven te weren) liggen schepen, zo te zien van een motorbootvereniging. De haven leeft en iedereen kent elkaar en het heeft iets erg gezelligs. De club is speciaal gekomen voor koninginnedag. Maar wij vertrekken zo snel mogelijk, want we willen stroom mee op de Noordzee naar Scheveningen.
Myrthe moet even getroost, want ze is haar tas vergeten mee te nemen. Tja ik heb belooft me niet met de bagage te bemoeien en ik heb woord gehouden. Gelukkig liggen er nog wel wat dingen in haar kastje en heeft ze haar jas mee. Verder liggen er op alle banken en tafels schroefjes, draadjes, gereedschap enzovoort. Maar we laten de boel de boel en vertrekken. Op het Noordzeekanaal hebben we genoeg tijd om op te ruimen.

Het is nog best fris buiten in de wind. Na de sluizen bij IJmuiden zetten we koers naar het zuiden en zetten een bulletalie, want we varen een beetje gijpkoers, windje mee. Bij IJmuiden varen we tegelijk met 4 andere zeilschepen naar buiten, maar er is maar 1 die dezelfde koers neemt als wij richting zuid. We hebben anderhalf knoopje stroom mee en varen met 7,5 knoop naar Scheveningen. Boven land staan stapelwolken en boven zee hangen alleen wat veren en we genieten dus volop van de zon, heerlijk.
Nabij Katwijk bel ik mammie, even doorgeven dat onze ETA 16.00 uur is. Wel geinig sta je aan het roer, midden op zee te bellen; alleen voor mammie is het lastiger, want de wind maakt het minder goed verstaanbaar. Maar ze komt eraan.
We stuiteren door richting Scheveningen en moeten daar gijpen. Dat geeft ineens stress, ik heb buiten de fok niet onder controle, de boot hangt ineens scheef op zijn kant, binnen vliegt een enorme la eruit met spullen en de kinderen gillen. Als de fok weg is moet Myrthe nog even op verhaal komen. We zeilen op het grootzeil de haven in en strijken in de eerste haven. We worden opgeroepen omdat er eerst nog een schip door ‘de Pijp’ komt dus we wachten even waarna we vastleggen aan de passanten steiger, best lastig, want deze ligt aan hoger wal en we worden er hard weggeblazen.
Maar we zijn nog vroeg in de middag en hebben dus nog lekker de tijd. Mammie weet ons te vinden en ziet voor het eerst ons schip. Wel heel erg leuk dat ze nu een beeld krijgt waar we in varen en volgend jaar een heel jaar mee weg zijn. Eerste indruk stelt haar geloof ik niet helemaal gerust: “Jeetje gaan jullie daarmee de grote oceaan op?” We drinken wat en laten de binnenboel zien en gaan daarna naar de strandtent Catena bij de zuidpier. De kinderen leven zich uit in het zand en we eten een hapje.

20 april heb ik het examen Theoretische Kustnavigatie gedaan.
Wat een zenuwen heeft dat gekost. Het leek weer even op de studententijd. En eigenlijk slaat dat nergens op, want er valt of staat niets mee, maar ik wil het zelf zo graag halen. Ik wil een goede discussie partner zijn voor Roelof, zal het in de praktijk veel toepassen en heb mijzelf opgelegd om nog even CWO-III te halen en dan moetje dit examen wel even doen.
Best lastig om naast je werk en de aandacht die de kinderen vergen de discipline op te brengen en steeds opnieuw de boeken in te duiken. En dan vroeg Roelof ook nog elk weekend of het een beetje opschoot.
En maar stampen wat de seinvlaggetjes zijn en de geluidsseinen in de mist, hoe een niet manoeuvreerbaar of vastgelopen of beperkt manoeuvreerbaar schip er in de nacht uit ziet. En oefenen met peilingen, tijdens zeilen en berekenen van waterhoogtes in getij op verschillende tijden op de kaart. Het was behoorlijk balen dat de laatste weekenden voor het examen het weer zo heerlijk werd, dat maakte het alleen nog maar lastiger.
En nu moet ik 4 weken wachten op de uitslag.
Maar ik ga er van uit dat het binnen is, want het is nu mooi geweest met die zenuwen.