Tijdens onze tocht naar Kabalebo hebben de brulapen de wacht gehouden bij de haven in Waterland. Wij horen ze in de avond of in de vroege ochtend wel brullen, maar we hebben ze helaas niet gezien. Ik weet ook nog uit Kabalebo, waar we ze op afstand in de bomen zagen, dat ze heel kruidig en naar hond ruiken. Maar hier waait de wind de andere kant op dus ik ruik ze hier niet.

White Witch opgenomen in de jungle
Waterland is echt een prachtig plekje om te liggen. In Domburg was er meer sociale activiteit, maar hier is het genieten van de rust en natuur. Alhoewel de haven echt een stuk de Suriname rivier insteekt, lijkt het toch alsof we een soort onderdeel worden van de nog aanwezige jungle hier. Hele grote wespen maken met het rode zand huisjes tussen onze zeilen. En twee schattige vogeltjes proberen een nestje te bouwen in de holte van onze giek. Wij proppen er steeds een doek in, want we willen ze niet meenemen naar Tobago, maar zelfs die hebben ze er een keer uit weten te plukken. Klein, maar ze weten wel wat ze willen. Afgelopen nacht zat er ook een krekel in de kuip en de mieren weten de restjes van het brood van de kinderen te vinden en af te voeren. Helaas vond ik ook een kakkerlak tussen de bananen. Gelukkig was dat nog in de auto en heb ik hem daar er uit gegooid. Ik hoop dat we dit beest dan ook niet nog op de boot zien. Ik heb dit keer dus alle groenten en fruit van te voren gewassen voor het opruimen en de bananen zelfs gespoten.

Heitje voor een karweitje
De kinderen kunnen bij Waterland resort zelf van boord als ze willen. Je loopt gewoon naar de kant en de dinghy is al opgeborgen. Ze rijden hier rond over het terrein met skelters, hele stoere en grote. Wat ze allemaal doen weet ik niet, maar ze rijden wel honderden rondjes.
Van Coen hebben de kinderen een heel speciale Aardrijkskundeles met focus op Zuid Amerika gehad. Dus echt van een professionele meester, en reken maar dat de aandacht van de kinderen er helemaal bij was. Ze weten nu waar Brazilië ligt, waar onze koningin Maxima vandaan komt, welk land op de aardbol het grootste is en ze hebben allebei zelf een heleboel verschillen tussen Suriname en Nederland bedacht.
Verder hebben de kinderen uit het boek “de regels van Floor” ook weer een nieuw plan bedacht, namelijk een heitje voor een karweitje. Eerst probeerden ze dat bij Roelof en mij voor elkaar te krijgen. Maar wij vinden het normaal dat ze meehelpen met de afwas en klusjes aan boord. Dat doen ze niet vaak, maar we gaan ze voor gewone normale dingen geen heitje geven. Dus nu hebben ze geprobeerd om voor anderen een heitje te doen. Remco wist diverse klussen voor ze te verzinnen. Zeiltjes schoonschrobben en boodschappen doen en naar de boot brengen. Ze deden wel hun best, maar bij de zeiltjes schoonmaken ging wouter ook zichzelf schrobben. Dus Remco had nog best een uitdaging om de klussen van de kinderen tot een goed resultaat te leiden. Maar het is hem gelukt. En de kinderen zijn helemaal trots met hun verdiende centen.
Ook is er een gezin in een van de huisjes gevestigd en ze hebben dikke pret met hun kinderen. Heel gezellig wordt er samen gespeeld. Zo makkelijk dat ze dezelfde taal spreken.

Een BBQ met de Tignanello en de Lotus
Wij hebben het gezellig met onze buren. Remco heeft vrijdagavond het initiatief genomen voor een barbeque. Heel gezellig, samen met Carla en Co, onze andere buren van de Lotus. Zij zijn al 13 jaar aan het varen en hebben de hele wereld al gezien en zijn nu op de terugweg naar Nederland. Ze hebben net een oversteek van 2 maanden achter de rug, waarvan 6 weken op volle zee. Dan voelen wij ons broekies met een oversteekje van 2 weekjes. Mogelijk gaan we hen in de Carieb verderop ook nog treffen. Jammer is dat Willem de griep heeft opgelopen in Nederland en behoorlijk ziek is. Gelukkig kon hij een hapje mee eten, maar is daarna weer snel naar bed gegaan.

De laatste dagen hier in Waterland hebben we besteed aan het uitklaren en weer allerlei dingen regelen voor ons vertrek. Zo heeft dezelfde man die Roelofs rugzak heeft gerepareerd al onze schoenen weer gemaakt. De zolen zitten weer vastgenaaid. We hebben weer een volle gastank, dieseltank en watertanks. Er ligt weer groente en fruit onder de vlonders en de voorraadluiken zitten vol met lekkers uit Suriname. Vooral hagelslag, pindakaas en kaas is weer goed aangevuld.
En Howard had zelfs nog even tijd tussen zijn werkuren door om naar ons toe te komen en ons schip te zien.
Nu zijn we klaar voor vertrek. Zondag 25 januari, zodra we stroom mee krijgen gooien we los.
Ik zal de geluiden, geuren en alle moois hier goed onthouden en vast en zeker op de 4 dagen zee wel weer even heel erg missen.