Even een bericht over hoe het bij ons gaat op de golf van Cadiz en langs de straat van Gibraltar.

Gisteravond zijn we om 18.00 uur vertrokken bij Culatra. Het was een rare dag, waarbij alles in het teken stond van vertrek, en de adrenaline toch weer de hele tijd door mijn aderen spoot. Dan ben ik gespannen. gelukkig herkennen de kinderen de situatie ook direct en zijn dan gelukkig niet onder de indruk als er dan kleine ruzies ontstaan: “Nou zeg, alweer, houd nou eens op, pap en mam”. En zodra we vertrekken houd het gelukkig weer op!!!!

Met een mooie zonsondergang gingen we de zee op. We zagen direct ook de Ojala varen en hoorden dat ook de Puff al onderweg was. Gezellig gedrieen. Het eerste stuk stond er een behoorlijke deining. De kinderen waren buiten gaan zitten, Wouter deed alsof ie op de kermis was, en gilde van pret bij iedere golf, maar Myrthe vond het eng, wat ik me ook wel kon voorstellen. Ik heb ze toen snel maar naar binnen gestuurd, en naar bed, want het werd al donker en dan heb ik ze toch liever niet buiten.
De kinderen gingen liggen in het achteronder in ons bed. Samen met hun knuffel dicht bij elkaar.
Roelof en ik waren druk met de zeilen. We waren er op bedacht dat er ca. 15 knopen wind kon staan en hadden voor de zekerheid een kleine fok aan de kotterstag klaar gezet. En die hebben we gebruikt en ook in het zeil een rif gezet. Gedurende de nacht kwam er toch zo’n 20-30 knopen over (6-7 Bft). Het is dus toch lastig om uit de gribfiles goed de hoeveelheid wind te voorspellen, maar wat wel allemaal klopt is de richting en wanneer de wind weer afneemt.

Onderweg hebben we een speciaal NL-netje op de korte golf radio afgesproken met de andere schepen om 8.30 uur in avond en ochtend. Dat helpt om even uit te wisselen hoe het onderling gaat. Bovendien voelt het minder alleen. En daarna hadden we zelfs ook nog even contact met de Antares en Verleiding in Portimao. De Verleiding was vertrokken naar Madeira, maar heeft besloten nog even te wachten omdat de combinatie van de koers en de deining naar Madeira te pittig was. Gelukkig hebben wij de wind van achteren en als er dan ineens wat meer staat voelt dat niet zo heftig.
We hadden gelukkig een groot deel van de nacht een hele mooie maan die de zee verlichtte. Ook achter, in ons zog zag je de lampjes van de algen weer fel branden. Met zo’n maan zie je toch wat beter wat er allemaal om je heen gebeurt. Later in de nacht werd het bewolkt en dan voel je het schip wel heen en weer gaan, maar zie je de golven niet. Dat blijft gek.

Midden in de nacht passeerden we ongeveer de straat van Gibraltar. We voeren duidelijk door een scheepsroute van en naar de Middellandse zee. Soms zien we op de AIS op de plotter dat we op ramkoers liggen met zo’n grote tanker al mijlen vooruit. Dankzij de AIS weten we de naam van de tanker, hoe hard hij vaart en welke richting en kunnen we hem ook even oproepen. Zo hadden we even contact met de Flinterrachel. Dat bleek een Nederlandse tanker te zijn, dus we konden gewoon Nederlands spreken met de Schipper. Hij had ons nog niet op de radar en zodra hij ons zag zou hij zorgen dat hij ons ontweek. Later hadden we ook contact met een Portugese tanker. Die reageerde laconiek dat we nog mijlen ver weg waren en dat als we elkaar zouden zien dat hij ons dan wel zou ontwijken. Nou 20 minuten later bleef hij maar op ramkoers. We hadden nog ruimte om te ontwijken, maar gelukkig nam hij even later zelf contact op, en zei dat hij ons voorlangs zou passeren. Dus ook dat ging weer netjes, maar hij kwam zo vlakbij dat ik maar even een foto van hem heb gemaakt. Die volgt later.
Dat was ook precies het goede moment om de camera buiten te hebben. Dolfijnen. Met dolle sprongen kwamen ze op ons af. Ze bleven lang bij ons, maar met name onder water spelen.

https://www.youtube.com/watch?v=d-HKrvP_X2w

Nu is de deinig afgenomen en de wind ook. Eigenlijk gaan we veel te hard, want we hadden precies berekend om met hoogwater bij Rabat uit et komen. Maar goed we zien wel weer hoe we dat oplossen. Straks gaat de wind wegvallen en moeten we waarschijnlijk op de motor verder. Maar we proberen nog even zoveel mogelijk te zeilen. Rabat, we hebben er zin in, morgen 7 oktober komen we aan!