Na zo’n oversteek van 4,5 dagen zijn we toch behoorlijk moe. De douche is koud op Tenerife, maar dat geeft niet, want het is heet.
We lopen wat door de stad en zoeken de winkels met zeilspullen op. Maar die zijn het weekend dicht. Maandag weer proberen of we hier een sleepgenerator kunnen kopen.
We genieten van de stad, de rust, de planten die hier groeien. Alles is weer zo totaal anders dan Marokko. De Canarische eilanden zijn duidelijk heel erg op Spanje gericht. De Spanjaarden hebben medio 1400 dit eiland aangetroffen en het snel ingenomen en bebouwd, voordat de Portugezen dat deden. Ze spreken hier Spaans en gebruiken de euro, maar ze horen niet bij de Europese Unie. Er wordt hier niet door iedereen Engels gesproken, ondanks de vele Engels sprekende toeristen. En vooral is het hier weer schoon, geen plastic op straat, of smerigheid. En je kan hier weer een glaasje wijn drinken en bier (Dat was in Marokko nauwelijks te krijgen of peperduur). Kortom heerlijk even uit eten.

Zondag 26 oktober weten we dankzij onze i-pad dat we over moeten op de wintertijd. We drinken koffie met alle Nederlanders en leren nu ook de Tisento veel beter kennen. Daarna lopen we de haven eens uit richting het auditorium. Daarachter is in lavasteen een zwembad uitgehouwen. Het is heel ruim opgezet door dezelfde architect van het auditorium. Een heerlijke plek, waar we lekker luieren in de zon en de kinderen lekker zwemmen.

Maandag 27 oktober regelt Roelof een sleepgenerator. Hij is hier niet op voorraad in de winkels. Dus we bestellen hem bij Rob in Nederland en maken on-line geld over. Dat gaat allemaal razendsnel en die avond gaat alles al op de post naar La Gomera. Wat een service vanuit Nederland.
De kinderen doen deze dag een dubbele dag school. Ze werken hard en weten allebei 8 schoolblokken af te ronden. Dat is mooi, want dan hebben ze morgen mooi een dag vrij.
De middag houden we over en pakken een tram naar het dorp La Laguna bovenop de berg. Het behoort tot de UNESCO Werelderfgoedlijst. En als we er aankomen kunnen we ons dat voorstellen. Er rijden geen auto’s door de binnenstad en het is alsof de tijd hier stil heeft gestaan, sinds Columbus hier is gekomen. De huizen zijn 2 verdiepingen hoog, en hebben iets koloniaals, met houten balkonnetjes en binnenplaatsen met exotische tuinen. Het is hier heerlijk rondlopen. We eten in de avond bij een Italiaan in de tuin, Pizza en Risotto van de chef. Heerlijk.
Met de tram gaan we de steile berghelling weer af naar Santa Cruz. Het is hier weer net Spanje. Tussen de middag is alles gesloten tijdens de siësta, en in de avond vind je iedereen op straat. Nabij de haven is een enorme boulevard, waar skaters en skateboarders hun kunsten oefenen. Heel gezellig. Wouter neemt zich dan ook voor dat hij voor zijn verjaardag (of eerder) een skateboard wil vragen.

Dinsdag 28 oktober huren we een autootje. We proberen eerst een vergunning te krijgen in Santa Cruz om in het Nationale Park El Teide te mogen wandelen en de El Teide te beklimmen. Maar het blijkt dat we de vergunning in La Orotava kunnen krijgen en niet hier. Daar wilden we toch naar toe. Dus we rijden over de bergkam naar de andere kant van Tenerife, en naar de plaats La Orotava. Daar proberen we eerst het ministerie te vinden waar we de vergunning kunnen krijgen. We worden verkeerd gestuurd door het vvv-kantoor, en als het dan ook nog begint te regenen worden we allemaal chagrijnig. De vergunningen zijn al voor de hele maand november vergeven, en wij kunnen dus niets meer bemachtigen. Actie mislukt. We kunnen de top van El Teide, de laatste 200 meter, dus niet op.

We proberen te wachten tot de wolk overdrijft, maar dan kan je hier lang wachten. De wolk blijft gewoon hangen of groeit juist aan. Kortom die regen blijft. Zeiknat proberen we nog een beetje rond te kijken, maar genieten lukt niet meer. We halen wat brood en eten in een supermarkt en laten ons in de airco in de bolide weer opdrogen. We rijden verder naar het westen. Wij willen de 1000 jaar oude boom El Drago in de plaats Icod de Los Vinos wel eens zien. Leuk park, en nog even zoeken naar de juiste boom, want ze lijken hier allemaal wel honderden jaren oud.

We rijden ook nog langs een plek waar je wandelingen door de lavagrot kan maken, maar we zijn te laat, want de laatste wandelingen vertrekken om 13.00 uur. Jammer, dat had ons ook erg gaaf geleken.
Dan rijden we nog iets verder naar het westen, slingerend door de bergen, langs bananenplantages, naar de plaats Garachico. We zijn er precies met zonsondergang.
Aan de kust is de lava zo uitgehouwen door het water dat er een soort natuurlijke zwembaden of poelen zijn gevormd. We lopen er doorheen en het voelt heel grappig. Buiten de zwembaden is er een spektakel van branding en klotsende golven, terwijl het in de baden relatief rustig is. Wouter geniet van de opspringende golven en stuitert over de rotsen van enthousiasme. We lopen nog even door het dorp, maar daarna is het echt donker en rijden we terug naar onze boot en haven.

Woensdag 29 oktober. We staan al om 6 uur op en rijden om 7 uur weg met onze bolide. We kiezen een hele mooie weg uit naar de vulkaan El Teide. Het is best bewolkt, dus we denken eerst nog dat we helemaal niets van de vulkaan zullen zien. Maar gaandeweg klimmen we steeds hoger en komen we boven de wolken.
Prachtige bossen rijden we door en op de uitkijk plekjes maken we steeds foto’s. Het is prachtig, maar we moeten opschieten, want we hebben een kabelbaan gereserveerd. De laatste km is het al weinig begroeid en rijden we door de zwarte, gele en groene lavarotsen en zien de El Teide met de top op 3718 meter hoogte liggen. Wij nemen vanaf 2400 meter hoogte de kabelbaan. Het is net een kermis attractie, het gaat razendsnel en super stijl omhoog en binnen 8 minuten staan we op 3500 meter hoogte met een geweldig uitzicht om ons heen. We zijn deze hoogte duidelijk niet gewend en ons hart begint harder te pompen, er wordt gehijgd bij een stukje rennen en ook krijgen we hoofdpijn. Hoog tijd om snel aan onze afdaling te beginnen. De afdaling is spectaculair qua veranderende omgeving. Het is een maanlandschap met zwart lavasteen en nog veel meer andere kleuren. Je ziet de uitgeharde lavasporen nog lopen. De laatste uitbarsting was in 1909 en de vulkaan zou ongeveer elke 100 jaar uitbarsten. De laatste 200 meter omhoog zijn ontstaan bij de laatste uitbarsting. El Teide zou al een 500.000 jaar oude oervulkaan zijn, de derde grootste in de wereld. Je kan je er wel iets bij voorstellen als je er op staat.

De wandeling naar beneden schiet best op. Wouter en Myrthe rennen zelfs af en toe als berggemsjes naar beneden. Op een gegeven moment lopen we zelfs weer even door struiken en dan tussen rood gebergte met pikzwarte eieren lava, die naar beneden zijn komen rollen (en tijdens het rollen als een sneeuwbal groter zijn geworden). Het is een soort maanlandschap alhoewel ik nog nooit op de maan ben geweest. Eenmaal beneden rijden we weer verder naar het bergdorpje Vilaflor en daarna pakken we de zuidelijke route over Tenerife terug naar de haven. We zijn moe maar zeer voldaan.
En dan toch willen wij nog proberen wat iedereen zegt dat je niet op 1 dag moet willen proberen. We tanken (tankjes diesel vullen), we doen boodschappen bij een mega grote Carrefour. En dan willen we ook nog campinggas. Dat laatste lukt niet meer dat doen we morgenochtend wel voor ons vertrek.
Uitgeput en Wouter met fikse hoofdpijn vallen we in slaap. Toch hoogteziekte?

Donderdag 30 oktober, varen we uiteindelijk na alle voorbereidingen om 12.00 uur weg uit de haven. Helaas weinig wind, dus op de motor. En dan zien we plotseling de Volonté op de AIS. We roepen ze gauw op. Wat een ontzettende pech dat wij nu net wegvaren. We overwegen nog om terug te gaan, maar dat is ook niet echt handig als we onze spullen die naar La Gomera worden verstuurd willen ophalen. Dus we varen toch maar door en proberen later een goede afspraak te plannen.
Vandaag varen we 20 mijl naar het zuiden naar de ankerbaai Abona.
Maar onderweg worden we verrast door walvissen. Ineens zien we steeds twee waterspuiten op een mijl afstand. Roelof vaart er heen. We zien twee zwarte grote ruggen door het water schuiven. Gaaf zeg echte walvissen. Alleen welke soort zou dat nou zijn? We hebben er te weinig van gezien om daar iets over te kunnen zeggen. Grienden of
Het was kort, maar voelde spectaculair.