Gisteren een heerlijk rustig dagje, tijd om te douchen, ouders te bellen met de satelliet telefoon (bedoeld voor noodgevallen, maar als je die nou toch aan boord hebt…). De wind was rustig en ook de golven waren niet erg hoog. Toch schoten we wel aardig op door de stroming die hier al wat begint toe te nemen. Vannacht (zaterdag op zondag) was weer onstuimig. Windkracht 6 met golven die overal vandaan leken te komen. De stuurautomaat had het er maar zwaar mee. Maar voordeel is wel dat de accu’s weer lekker vol geladen zijn door de windmolen. Vanochtend de spi-boom omgezet van stuurboord naar bakboord en nu varen we in westelijk richting naar Paramaribo. Wind is weer iets afgenomen tot 5 Bft. Nog een paar dagen en dan zijn we er, het voelt al erg dichtbij maar is nog steeds 400 mijl.

Quote van Wouter vanochtend “He pap, als we in Suriname zijn en we lopen door het oerwoud en we zien een aap, dan zeg ik ‘he familie’ want apen zijn toch familie van ons…”

Onze positie zondag ochtend 11:00 UTC is 7-42.4’N 48-36.6’W

Wat doet onze White Witch in blue het goed zeg.
Deze middag hadden we onverwacht 25-30 kopen wind staan (6-7 Bft). Het was niet voorspeld, maar hing om een aantal buien heen waar we tussendoor voeren. Dus getogen in shirt en korte broek zaten Roelof en ik allebei buiten; heerlijk in een tropisch buitje/douche. Ik achter het roer. Ongelofelijk om dan te zien hoe lekker ons schip zeilt en hoe stevig ze is. De golfhoogte was aardig opgelopen in de bui en we surften van de golven af. Dan sta je achter op het schip en surft met 10 ton schip steil een golf af naar beneden en zie je de voorpunt ergens in de diepte van het dal. Het is net alsof je dan op een soort rodeo stier zit en het voelt stoer in combinatie met heel veel adrenaline van de spanning. Maar we hadden alle zeilen behoorlijk gereefd, dus het bleef bestuurbaar en onder controle. En het schoot lekker op!!!

Nu varen we weer de nacht in. We hebben nu ook het grootzeil weggehaald en alleen onze 16 jaar oude, opgelapte fok (Genua) trekt ons soepel op de passaatwind vooruit. De mijlen vliegen voorbij. Nog 640 mijl te gaan naar Paramaribo; dus laatste 1/3 deel. Vanaf morgen zouden we ook meer stroom krijgen. Ben benieuwd, kan oplopen van 1-3 knopen. Dat is natuurlijk weer lekker meegenomen.

Inmiddels zie ik bont en blauw. De catering gaat uitstekend, maar door al het opvangen van het gewiebel van het schip in de keuken met mijn heupen zitten er toch een paar mooie kleuren op. Nu kleur ik dus ook goed bij onze White Witch in blue.

Onze positie is op vrijdag 22:24 UTC: 08-59.7’N 44-57.4’W

Vanochtend nog lekker gezeild en goed opgeschoten. We zijn voorbij het waypoint 10 graden N 40 graden W uit de World Cruising Guide en volgens de schrijver Jimmy Cornell kunnen we nu verder naar het zuiden. Maar helaaas, vanmiddag viel de wind weg, we hebben nog proberen af te kruisen, maar rond een uur of vier stond alles alleen nog maar te klapperen, en dus de motor maar even bij gezet. We willen tenslotte met kerstmis wel in Paramaribo zijn. Gelukkig duurde het niet lang en om zeven uur konden we al weer zeilen. Wel fijn dat we nu weer warm water hebben…

Paramaribo is nog 750 mijl en Mindelo is inmiddels 1130 mijl dus we zijn nu echt over de helft. Verder weinig nieuws te melden.

Onze positie is vrijdag 02:23 UTC 09-48.4’N 42-56.9’W

We zijn onderweg naar het magische waypoint van Jaap de “Maelstrom”. Daarna hoeven we nog maar 3 graden verder naar het zuiden en 11 graden verder naar het Westen (670 NM) om de rivier bij Paramaribo op te kunnen varen. Ondertussen is de route zowel door Jaap als door Roelof tig keer doorberekend. Hoe en waar moeten we varen om geen windstiltes te krijgen en zo snel mogelijk de afstand af te leggen en voor kerst aan te komen, zodat we een kalkoen kunnen bestellen en met gewassen haren, fris geurende oksels in een restaurant kunnen aanschuiven. En Jaap onze super advisor uit NL zegt dat we al 23 december aan kunnen komen!?????!!!! Dus varen we strak zijn route met een aantal waypoints.

Onderweg zien we nog steeds weinig. Geen enkel ander schip is te zien, niet op de AIS en niet op zicht. Onze White Witch vaart nu met de stuurautomaat als een zonnetje, dus zijn we regelmatig allemaal met iets bezig op het schip zonder vooruit te kijken. Aan de kust zullen we daar dus weer op moeten gaan letten.
Wat we wel onderweg zien zijn dolfijnen, knaloranje kwallen en heel veel groene soep. Er drijven bosjes sla (zeeplantjes/ algen) in het water en we horen van de Ojala, die Noordelijker van ons vaart naar St. Martinique, dat het zoveel is dat het in hun windvaanstuurinrichting blijft hangen. En de Tisento is ook al een stukje omgevaren om het te ontwijken. Groene soep dus hier. Van de plastic soep zien we niets.

De zee gedraagt zich voor mij als een raadsel. Terwijl de wind redelijk constant is zit je het ene moment in een soort wild kolkende massa, met witte schuimkoppen en omhoog piekende golven uit alle richtingen, waar onze White Witch letterlijk doorheen stuitert. Goede disco basis en “choppy zones”. Dit duurt meestal kort en daarna is de zee weer rustig, zonder witte koppen op de golven en een rustige oceaandeining. En dit blijft zich al 2 dagen zo afwisselen. Dat is een geheel nieuwe ervaring en we kunnen het niet verklaren.

Aan boord gaat verder alles zijn gangetje. Niet gehinderd door enige vorm van zeeziekte, doen de kinderen hun school en hangen op de banken als pubers met elektronica. Ze komen alleen buiten in de kuip als er iets te zien valt (dat is dus weinig). Als je aan ze vraagt wat vind je nou van zo’n lange reis op zee dan krijg je een nietszeggend antwoord: O, wel leuk hoor!
Roelof en ik hebben een lekker draaiend wachtloopsysteem, inclusief gezamenlijke quality time. Maar nu we over de helft van de afstand zijn, zijn wij wel aan het aftellen. Onderweg zijn is dus “wel leuk”, maar aankomen is veel leuker!!!!!

Stel je voor, Mr. Bean is aan het zeilen, voor deze speciale aflevering, samen met Miss. Bean. Het wordt donker en Mr. Bean stelt zijn nieuwe stuurautomaat in zodat Miss. Bean verder nergens naar om hoeft te kijken. Het is niet zo maar een stuurautomaat, het is de nieuwste en beste stuurautomaat die er is, en… je kan hem ook bedienen via een IPAD! Geheel tevreden en een tikkeltje zelfvoldaan kijkt Mr. Bean naar het resultaat, de boot slingert wel wat, maar vaart gemiddeld toch de goede kant op. Mr. Bean wenst de trotse Miss. Bean een goede wacht en gaat slapen, maar voordat hij zich omdraait kijkt hij nog even op de IPAD of echt alles goed staat. Het ziet er allemaal perfect uit en Mr. Bean legt zijn IPAD op het nachtkastje. Hetzelfde nachtkastje waarin hij het electronische kompas van de stuurautomaat heeft gemonteerd, precies onder de plek waar nu de IPAD ligt…

Na dertig seconden beginnen alle meters en plotters te piepen. ALARM, het kompas heeft een te grote afwijking. De boot vaart alle kanten op en Miss. Bean neemt snel het roer voordat er ongelukken gebeuren. Mr. Bean denkt nog, nee niet nu, niet nu ik net op het midden van de oceaan zit, dit KAN niet waar zijn! Vervolgens springt hij uit bed, rent naar buiten stelt opnieuw de fabriek-instellingen in, configureert opnieuw de stuurautomaat en reset ook nog het kompas. Gelukkig! Hij doet het weer. Voor de zekerheid blijft Mr. Bean er nog even naar kijken om daarna opnieuw naar bed te gaan, een trotse Miss. Bean achterlatend, wat is haar man toch knap.

Nou ja, je snapt het al, Mr. Bean kijkt opnieuw nog even op de IPAD, legt hem op hetzelfde plekje en even later gaat het alarm opnieuw. Miss. Bean is nu al wat minder geamuseerd, zo had ze zich het passaat zeilen toch niet voorgesteld. Weer neemt ze het roer terwijl een steeds minder zelfverzekerde Mr. Bean opnieuw wat zenuwachtig op allerlei knopjes drukt. Elk nadeel heb zijn voordeel, en toevallig ziet Mr. Bean de instelling “Gijpen voorkomen”, niet wetend wat te doen zet hij deze maar uit, maar het helpt allemaal niet. Nog twee keer wordt Mr. Bean zo uit bed gepiept totdat Miss. Bean er klaar mee is, ik ga zelf sturen zegt ze. Maar daar wil de eerst zo vrolijke Mr. Bean die nu behoorlijk uit zijn humeur is, uiteraard niets van weten. Uiteindelijk leest Miss. Bean de foutmelding op de stuurautomaat en gaat er een lampje branden, stond er niet iets in de handleiding over elektronica en snoeren NIET in de buurt van het kompas…?

Eind goed al goed nu de IPAD weer gewoon in de kajuit ligt stuurt de automaat weer als een zonnetje, zelfs veel beter dan ie het ooit gedaan heeft. Hoe komt dat dan? Als de optie “Gijpen Voorkomen” aan staat kijkt de stuurautomaat of de wind niet draait en er zo een gijpkoers ontstaat. Reuze handig als je op het IJsselmeer vaart waar geen golven zijn. Als je niet oplet loeft de boot vanzelf op als je ongepland dreigt te gijpen. Dat hebben de mensen bij Raymarine toch ontzettend mooi gemaakt. Maar…, als je op de oceaan vaart waar de IJsselmeer golfjes van een paar dagen geleden inmiddels plaats hebben gemaakt voor golven waar een gemiddeld rijtjeshuis makkelijk inpast dan gebeurt er nog wat. De stuurautomaat krijgt zijn informatie van de windmeter en die zit…, juist! in het topje van de mast, En het topje van de mast gaat “van links naar rechts, van voor naar achter”, je kan je dat vast wel voorstellen zo midden op de oceaan. En de stuurautomaat maar denken, de wind komt “van rechts naar links, van achter naar voor” en, ja dat leidt natuurlijk tot GIJPEN, en dus actie! De stuurautomaat probeert in hetzelfde ritme waarop de mast beweegt de boot zo te sturen dat er geen gijp komt. Het patroon dat dat oplevert heeft iets weg van een sliert spaghetti. Nu deze optie is uitgezet stuurt de automaat de boot keurig recht door de golven en kan Miss Bean weer rustig haar boekje lezen, zo is passaatzeilen bedoeld.

Moraal van het verhaal, RTFM!

Bovenstaande blog is pure fictie en iedere overeenkomst met bestaande personen -specifiek met de schrijver van deze blog- is gebaseerd op louter toevalligheden.

Oh ja, onze positie is: 11:50 UTC 11-24.8’N 39-28.1’W

We zijn bijna halverwege. Vandaag waren er grote golven, waarschijnlijk een mengeling van de windgolven en deining ergens vanuit een storm, in ieder geval worden we alle kanten op geslingerd. Maar goed, volgens de gribfiles nemen de golven morgen weer af, we zullen zien… Zo nu dan lijkt het alsof een golf de kuip in probeert te rollen, dan zie je een grote berg water over de rand van de kuip “kijken”, maar helaas voor de golf, net voordat hij zich in onze kuip kan storten tilt dezelfde golf ons bootje weer op en glijdt de golf onder ons door.

Wat wel de kuip in kwam vliegen was een vliegende vis, hij vloog bijna door het raampje naar binnen (waar Myrthe lag te slapen), dat was natuurlijk wel grappig geweest, maar we hebben hem toch maar overboord gegooid en niet door het raampje naar binnen. Verder heeft Wouter iets van een walvis gezien, het was in ieder geval erg groot.

Verder gaat alles zijn gangetje, Aranka blijft ons verassen met wentelteefjes, lekker eten, kopjes soep etc. Een wonder hoe ze dat elke keer weer voor elkaar krijgt terwijl de boot zo heen en weer wordt geschud. Voor Wouter en Myrthe hebben we een lijst gemaakt van wat ze nog moeten doen voordat de kerstvakantie begint, kunnen ze zelf hun werk indelen, een soort Montesorischool op zee dus. Daarna krijgen ze een lekker lange kerstvakantie, wel handig als je dat gewoon zelf kan indelen .

Onze positie is op dinsdag 23:30 UTC: 11-55.3’N 38-22.2’W

Vandaag en afgelopen nacht was het choppy. Zo zijn we het maar gaan noemen.
We hebben een lekker windje in de rug en ook de golven komen recht van achteren. Maar de golven doen een beetje gek; er zit weinig lange oceaandeining in, de golven zijn kort en relatief hoog, choppy. Op de top breken de golven en dan heeft onze White Witch in blue moeite om koers te houden. Dus dan schuiven we een golf af en schommelt de boot echt alle kanten op. Vandaag dus maar zelf gestuurd, hebben we ook wat te doen.

Als je wilt gaan slapen kan je dan ook maar het beste dwars in bed gaan liggen, want je rolt anders van de ene naar de andere kant. Tot op heden varen we droog, er komt geen golf over dek, ook al kijken ze wel nieuwsgierig onze kuip binnen. Behalve natuurlijk toen ik net even lekker achter het roer stond. Hopla, kletst er zo een van achteren tegen mijn billen. Nou ja! Maar nu wordt het langzaam rustiger, en de stuurautomaat doet weer netjes zijn werk, dat is wel zo lekker tijdens de nacht.

Wouter vraagt elke dag een paar keer of we er al zijn. Helaas is dat niet zo. Maar wij vinden dat we het niet slecht doen. Na 5 dagen zitten we reeds op 1/3 van de totale afstand (650 mijlen afgelegd). En het was vandaag weer maandag dus de schoolweek is weer begonnen. Erg handig, anders verveelt Wouter zich maar!!!

Afgelopen nacht hadden we een meeuw op het dek zitten. Mooi dier. Maar hij vond het toch een beetje griezelig toen wij op dek iets aan de zeilen gingen doen. Dus is hij weer door gevlogen. Ook zien we dagelijks regelmatig zwarte meeuwtjes, slank en rank, die over de golven heen vliegen. Ongelofelijk zo ver uit de kust, ze zullen wel een visje vangen onderweg, maar zouden ze ook zonder zoet water kunnen?

Onze positie is op 20:40 UTC 13-03.0’N 35-55.4’W

Een korte update vanaf de grote plas water. Wat is ie groot! Als je dan naar de sterren kijkt en je realiseert je dat deze enorme oceaan maar weer een heel heel klein stipje is in het heelal, dan zijn wij met ons scheepje een heel heel klein notendopje. Maar goed het notendopje doet het goed, vandaag is het wat meer gaan waaien en konden we lekker opschieten. Het Surinaamse kerstmaal lonkt nog steeds, al is het maar de vraag of we er voor kerst zijn.

Wouter verveelde zich vandaag, nou gelukkig kunnen we morgen weer school doen. Aranka heeft vanmiddag pannenkoeken gebakken, wat erg werd gewaardeerd door de rest van de bemanning. Vannacht is het nog wat harder gaan waaien en hebben we twee riffen in het grootzeil gezet. We varen pal voor de wind en hebben de genua weggedraaid. Morgen bomen we die wel weer uit, maar zo lopen we toch nog steeds 6 knopen. Zojuist hebben we onze eerste regenbui gehad, daar zullen er og wel meer van komen. Vaak zit er ook veel wind onder zo’n bui, maar gelukkig trekken ze ook weer snel over.

We zijn inmiddels 562 mijl weg van Mindelo en Paramaribo is nog 1325 mijl. Onze positie is op maandag 2:44 UTC 13-47.2’N 34-11.2’W

Afgelopen dag was er niet al te veel wind, windkracht 2-3 en liepen we gemiddeld zo’n 4 knopen. Dus niet heel veel opgeschoten maar wel heerlijk relaxed het tijdschrift kunnen lezen dat we van de Puff mee hadden gekregen. Ook de deining is heel beperkt dus het was een dagje comfort-zeilen. Deels ruime wind gevaren en deels de genua uitgeboomd op twee oren. We worden inmiddels behoorlijk handig in het uitbomen van de genua en de boom weer weghalen. Het is zo rustig dat het wel leek op het IJsselmeer, alleen het duurt wat langer om aan de overkant te komen. Inmiddels hebben we er een kwart van de oversteek op zitten.

Zaterdagavond kregen we van Jaap een weer-update waaruit blijkt dat het de komende dagen ook prima zeilweer blijft. Vannacht is de wind volgens verwachting toegenomen naar 4-5 Bft en onze snelheid ook. Misschien dan toch nog een Surinaamse kalkoen…

Zaterdagavond ook weer de Ojala, de Batjar en de Wildeman gesproken op via de SSB (kortegolfzender). Blijft erg leuk om weer even te horen waar iedereen is en hoe het met ze gaat. Wouter en Myrthe hadden vrij en hebben samen een filmpje gekeken, kortom het gaat prima hier.

Onze positie is op zondag 7:30 UTC: 14-46.9’N 32-27.5’W

Roelof ligt lekker te slapen en ons schip stuurt zelf relaxed de goede kant op. Mooi tijdstip om tijdens mijn wacht (midden in de nacht) dus even een blog-update te doen.

We gaan niet hard, maar we zeilen met wisselend 9-15 knopen wind (2-3 Bft). We sleutelen steeds aan de zeilvoering, om maximaal snelheid of comfort te houden (weinig wind/ deining / zigzagkoers). We hebben in 2 dagen ongeveer 260 NM afgelegd. Nog 1640 NM te gaan. Mogelijk gaat komend weekend de echte passaat goed staan. Op het SSB-netje hebben we 2x per dag contact met andere schepen die onderweg zijn. Het is ongelofelijk over welke afstanden je bekende stemmen kan horen, alsof ze naast je staan. Heerlijk!

Hoogtepuntjes:
– Wouter en Myrthe hadden hun school al om elf uur klaar.
– Roelof schrok zich gisternacht een ongeluk toen hij bij de mast bezig was. Er fladderde een vogeltje tussen zijn benen door hij was er bijna op gaan staan. Het leek wel een zwaluw-achtige, maar dan veel groter. Was even aan het uitrusten, zo ver uit de kust!
– En we hebben een ander schip gezien. Ja, we zijn hier echt niet alleen op deze grote plas. Een visser was echt in beeld.
– Van de plastic soep zien we niets; wel lagen er ineens 2 rare (voet)ballen in het water. Meetstationnetje of verloren lading?????
– Reddingsactie van op het droge liggende vliegende vissen lukt beperkt! Als het lukt de wild spartelende graten weer overboord te zetten heb je echt zulke stinkende vingers. Dan smaakt geen koekje meer en leer je het neuspeuteren ook volledig af. Misschien handig om hier eens hulp bij te vragen van Myrthe en Wouter.
– De kinderen hebben ieder een kalender in hun kooi hangen. Ze strepen de dagen af die we hebben gevaren. En ze schrijven er de bijzondere dingen in. Zo zien ze precies wanneer pappa jarig is en of we kerst onderweg gaan vieren of heel misschien in Suriname!!!
Maar het leukste is als ze een dag eraf kunnen strepen, want ze hebben zelf bedacht dat je dan een koekje mag eten!
– De avondmaaltijd was weer eens goed geslaagd, volgens recept uit “Koksmaat, recepten voor aan boord”. Aardappelblokjes met prei, bouillon, komkommer, tomaat en rookworst; allemaal samen in 1 pannetje gekookt. We hebben nog net niet het pannetje leeg gelikt, maar alles is schoon op!

Onze positie op zaterdag 04:13 UTC is 15-41.7’N 30-22.2’W