Wat zo’n vertrek toch weer doet met je gemoedstoestand. Het grappige is dat ik naast onze vertrekkers geest en onze nieuwsgierigheid naar iedere keer opnieuw een nieuwe bestemming, toch ook een hele andere zijde van mezelf leer kennen. Een Oost West Thuis Best zijde, waardoor ik het eigenlijk diep in mijn hart best wel fijn vind om weer terug naar Europa te varen.
Ook Wouter had het de eerste dag even moeilijk. Wetende dat we weer 2 weken op de boot zijn, onder elkaar, krijgt hij altijd even heel erg heimwee naar zijn grote vriend Bas. Aandoenlijk is het soms hoe hij ook de dingen die hij beleeft uitdrukt in de vorm van: “Cool, dat moet ik Bas vertellen”. Myrthe drukt het weer op haar eigen manier uit: “Mam, als we weer in Europa zijn gaan we dat echt even vieren he?”. Nou dat lijkt mij dus een uitstekend idee.

De golven die we de eerste dag hadden en die ons katterig maakten, zijn verdwenen. Wouter was even heel erg misselijk en heeft overgegeven. Wel grappig, hij kwam naar buiten en ging naar de horizon kijken. Hij stond voor de ingang en keek over de buiskap heen. We vroegen nog: “wil je een emmer?” “Nee, even wachten”. Dat hadden we dus beter niet kunnen doen. Hoepsakee, daar ging het over de buiskap heen. Handig buiten, want een puts zeewater doet wonderen. Over de buiskap was misschien even iets minder handig, maar ja. En daarna zit Wouter dan weer helemaal vrolijk en blij dat het over is, geweldig te genieten van een bekertje noedels en honderduit kletsend. Oh, wat lijkt die jongen op mij!!!

Ik ben benieuwd hoe deze oversteek gaat. Van te voren stikte ik weer van de zenuwen. Komt omdat je de 2 weken vooruit niet alles kan overzien qua weervoorspelling. Maar het weergat zoals we dat nu hebben gekozen lijkt vooralsnog prima. En het is heerlijk dat Jaap vanuit Nederland weer nauw met ons meedenkt en weerberichten analyseert. Waarschijnlijk krijgen we wel de wind uit alle hoeken. Dat zal dus heel anders zijn dan de oversteek naar Suriname, waarbij je de passaatwind van achteren hebt en bij vertrek de zeilen instelt en vervolgens daar 2 weken bijna niets aan hoeft te veranderen! We hebben nu al de zeilen op stuurboord en bakboord gehad, aan de wind en halve wind gevaren, op twee oren en de genaker enkele uren ingezet en zelfs de motor al 6 uur aan gehad. We zitten niet stil!!

We varen nu door de Saragosa zee. Volgens mij is het het gebied in de Atlantische Oceaan, waar de plastic soep van deze zee het ergst zou zijn. Maar wij zien er nog niet veel van. Je ziet heel af en toe iets drijven in het water, een jerrycan of plastic zak. Wel zien we veel Portugese oorlogsschepen. Lijken ook net plastic zakjes; ze hebben doorzichtige zeiltjes boven het water uitsteken. Kortom, wij zullen niet gaan zwemmen onderweg, want de tentakels van deze beesten voel ik liever niet! Onze bootmeeuw die ons naar Bermuda vergezelde heeft ons ook weer even opgezocht. Ik herkende hem direct, maar dit keer maar geen worst aangeboden!

We varen vandaag wat oostelijker dan we van plan waren omdat er zich een storm ontwikkelt ten noord-westen van ons. Op de weerkaartjes die we via de SSB binnenhalen kunnen we dat gelukkig goed volgen. Door nu wat zuidelijker te blijven hopen we er geen last van te hebben.

Onze positie is op 21 mei 02:30 UTC 33-19N 61-05W