Vandaag (maandag 20 okt.) staan we rustig op in de verwachting dat we morgen naar Madeira zullen vertrekken. Hoe anders kan het lopen… Gisteren heb ik op basis van de GribFiles en de eigenschappen van onze boot, doorgerekend wat een goede bestemming is met weinig motoren, want daar houden we niet van. Als we vandaag kunnen vertrekken zijn de Canarische Eilanden redelijk goed te bezeilen, kunnen we pas morgen, dan kunnen we beter naar Madeira varen. En aangezien de haven pas morgen open gaat wordt het Madeira, zo dachten we toen.

Om twaalf uur horen we van de Ojala dat de haven toch vandaag open gaat, en dat terwijl dit gisteren nog tot de absolute onmogelijkheden behoorde…, maar dan moeten we wel nu weg want het is nu hoog water en als we te lang wachten krijgen we de ebstroom tegen de golven uit de oceaan. We overleggen kort en besluiten te gaan, de Canarische eilanden hadden onze voorkeur, en dan schieten we lekker op. In “no time” tanken we water, betalen de haven, gaan we met ons schip langs de douane en nog geen uur later varen we onder begeleiding van een loodsboot van de haven, samen met de Puff en de Ojala de oceaan op. We zijn nog wel enigszins gestresst van al het gehaast, maar ik ben toch blij dat we weer vertrekken. Marokko was erg leuk, maar het is nu ook weer tijd om verder te gaan. Ook merk je dat het echt een ander land is, waar er met name voor vrouwen minder vrijheden zijn. Ik vind het daarom lastig me er echt thuis te voelen.

De golven bij de ingang zijn nog behoorlijk hoog als je er doorheen moet varen. Van de kant ziet het er rustig uit, maar het zijn toch een paar flinke bergen water waar je tegenop moet klimmen met je bootje. Eenmaal op de oceaan kunnen we lekker zeilen. We varen op ca. 20 mijl uit de kust en komen tegen het donker wat vissersboten tegen, die netten uitzetten. Ze zijn “verlicht”, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. Goed oppassen dus. We hebben geluk en komen niet vast te zitten. De eerste nacht moeten we nog wel een flink aantal uren motoren, maar ‘s ochtends komt er wind en kunnen we heerlijk zeilen. We schieten dinsdag goed op totdat… de stuurautomaat opeens de verkeerde kant opstuurt. We proberen van alles, maar hij geeft steeds grotere stuur uitslagen en we lijken wel een dronkeman op zee. Ook na resetten van het kompas en opnieuw kalibreren van het kompas (Aranka, vaar even een stabiele koers midden op zee met minder dan een graad afwijking…) blijft het hommeles. We moeten oppassen dat we geen klapgijp maken. Dan maar zelf sturen, maar om dit nog drie nachten te doen, waarbij je elkaar steeds moet wakker maken als je bij het roer weg moet, dat zie ik echt niet zitten. We kijken naar alternatieve havens, Agadir, nog minstens 24 uur varen, dan komen we ‘s nachts aan en daar kan je niets repareren, Lanzerote, nog 48 uur varen, ook niet echt lekker. Als laatste truuk besluit ik het apparaat helemaal te resetten naar de fabrieksinstellingen. En… gelukkig! dat werkt. Wij kunnen dus doorvaren richting Tenerife waar we verwachten zaterdag ochtend aan te komen. Nu zit ik heerlijk onder de sterrenlucht dit berichtje te typen terwijl Aranka en de kinderen slapen en… de stuurautomaat stuurt!

Postitie: 32º33’0 N en 10º25’5 W