Het aantal mijlen wat we elk etmaal afleggen neemt drastisch af. Het ging van 160 NM op de eerste dag naar 170 NM op de 2e dag, 150 NM op de 3e dag en 120 NM op de 4e dag. Vandaag doen we maar 3 soms 4 NM per uur dus we zullen de 100 mijlen vandaag misschien niet eens halen. En wachten duurt lang……

Maar erg is het eigenlijk niet. De zee is zo kalm als wat, we rollen maar een klein beetje en er vliegen dus maar weinig spullen door de boot. Eten maken is makkelijk zo, dus nu eten we uitgebreide maaltijden met gebakken aardappeltjes en rijk gevulde salades. We drinken veel, want het is nog steeds 31 graden in de boot overdag. Dan zetten we ook de raampjes wat open, anders is het veel te benauwd. De nachten koelt het wat af en zijn zeer aangenaam, zonder felle zon en met een mooi maantje aan de hemel. Inmiddels doen we ‘s nachts wel een trui aan, maar we lopen nog steeds in korte broek. Over het algemeen is het ook redelijk helder op wat wolkjes na en sluierbewolking. Maar wij hebben geen regen of onweer, zoals we wel van de Ojala horen die 350 mijlen westelijker liggen van ons (ze zijn vertrokken vanuit de Bahama’s).
Op het Nederlandse radionetje is het iedere dag reuze gezellig. We zijn met 4 NL boten onderweg naar Bermuda, de Lotus is onderweg naar de Azoren en de Win2Win gaat binnenkort ook naar de Azoren vertrekken en doet alvast gezellig mee. En de Puff is gisteren naar Statia vertrokken en horen we ook op het netje.

De kinderen doen hun schoolwerk trouw, 3 blokken per dag volgens zeeregiem. Ze zijn ruim voor 16.00 uur klaar en staan dan te trappelen bij de radio om de volgende Quiz-vragen van de Batjar op te krijgen. Die zijn steeds erg leuk en dan spitten ze in boeken en op de plotter naar antwoorden. En als er een vraag tussen zit hoeveel Pk de dinghy’s van ons gezamenlijk hebben grijnst Wouter van oor tot oor, want dat weet hij precies. Myrthe loopt nog op kop, maar Thomas en Jesper zijn gedreven tegenstanders en zitten haar op de hielen. Dat maakt het extra leuk.

Gisteren hebben we de gennaker gebruikt. Het mooie zeil in NL-kleuren, wat super licht is. Omdat wij het weinig gebruiken is het altijd weer even puzzelen hoe het ook weer moet. En toen hadden we hem mooi staan, maar hoorden hoog in de mast dat de lijnen aan het schavielen waren. Dus gechecked en de lijn waarmee we de gennaker naar het topje van de mast hijsen anders geplaatst. Maar het geluid bleef aanhouden. Toen we de gennaker voor de nacht naar beneden haalden was duidelijk waar het geluid vandaan was gekomen. Het oog waarmee hij was opgehangen was bijna helemaal doorgescheurd. Hij was dus nog net niet uit zichzelf naar beneden gekomen. Waarschijnlijk in Bermuda dus even de mast in, om te kijken hoe dit heeft kunnen gebeuren en een inspectie bovenin de mast uitvoeren. Op Bermuda kunnen we dit waarschijnlijk ook repareren, want bij dit soort weer met weinig wind (2 Bft) is de gennaker het enige zeil wat ons nog vooruit kan trekken.

En verder valt er niet zo veel te vertellen. De zee is diep, 6000 meter, maar we zien weinig van de inhoud. Zelfs de vliegende vissen laten ons met rust.