Het puzzelen en zoeken naar wind heeft ons ook wind opgeleverd. We varen nu een behoorlijk Noordelijke route. Nog 4 Graden noordelijker en je kan geloof ik al ijsschotsen tegen komen!! We maken nu flink mijlen naar het oosten en gaan over een dag of zoiets op Flores koersen (ietsje terug naar het zuiden). Het is nu minder dan 300 mijlen naar onze eind bestemming, dus het begint overzichtelijker te worden. Ook merken we langzamerhand dat we weer dichterbij huis komen. De eerste Navtex berichten van de Netherlandse Coastguard hebben we al ontvangen en we kunnen weer verbinding maken met het kortegolf radio station in Belgie.

Afgelopen nachtwacht heeft Roelof het druk gehad. We hebben op zich goede wind, maar noordelijk van ons woeden er stormen en daar krijgen wij af en toe de swell/deining van. Als de zeestroom tegen de deining in staat, dan worden het piekerige golven. Ze staan dwars op de boot, dus wij schommelen van links naar rechts en horen alle kast inhoud van de ene naar de andere kant schuiven. Met 10 knopen wind zouden we goed moeten kunnen zeilen, maar door die deining gaan de zeilen zo ontzettend klapperen dat je er naar van wordt. Kortom Roelof was druk met grootzeil naar beneden halen, weer opzetten, op twee oren varen, boom erin en er weer uit, enzovoort. Ik lag prinsheerlijk te slapen. En net toen ik de wacht over mocht nemen was er een stabiele wind van 15 knopen (4 Bft) en nu zeil ik met 6 mijl per uur lekker naar het oosten. Eitje.

De stroomvoorziening aan boord lukt ons best aardig. Maar alle voorzieningen, die we hebben, moeten we inzetten. Omdat wij alleen een electronische stuurautomaat en een koelkast hebben, die niet afslaan, hebben we best wat stroom nodig. Omdat we van west naar oost varen komt de zon voor onze voorpunt op en gaat aan het einde van de dag pal achter ons onder. Onze zonnecellen kunnen we echter niet van voor naar achter kantelen en dus niet optimaal op de zon richten. Ook staan ze deels in de schaduw van de zeilen. En tevens de wolken onderweg maken dat de zonnecellen tijdens deze oversteek maar bepekt bijdragen. Wind is er natuurlijk ook heel weinig geweest. Dan hebben we weinig aan de windmolen en kunnen we de sleepgenerator ook niet achter ons aanslepen. Los van de 3 dagen motoren hebben we daarom ook al 2 keer onze benzinegenerator aangehad om de accu’s weer even vol te tanken. En de kinderen klagen niet, want zolang alle mini-I-pads maar opgeladen worden en de stereo of de film aan mag vinden zij het prima.

Gisteren lag ik overdag even in de voorpunt te slapen. Ik was nog niet weg, want ik hoorde ineens allemaal piepjes/fluitjes. Ik stond direct naast het bed en riep: “dolfijnen!”. Niemand had ze nog in de gaten gehad, terwijl een grote groep bij onze voorpunt aan het spelen was. We voeren best hard, maar wat kunnen die dieren zwemmen zeg. En toen hebben we de tip van Eric ook maar eens geprobeerd. De go-pro zat aan de pikhaak vastgebonden en die heeft Roelof onder water gehouden. Omdat we zo hard gingen, was dat nog best lastig om goed stil te houden. Maar nu hebben we dus onderwater foto’s van de dolfijnen. De dolfijnen waren wel een beetje verlegen, want zodra de camera onder water ging schoten ze weg. Maar we beloven jullie, dat zodra we op de Azoren zijn we de beelden die we hebben op de blog zetten.

Gisteren hebben we ook onze sateliettelefoon -bedoeld voor noodgevallen- weer eens even getest. Wat is dat gaaf zeg om midden op de oceaan gewoon je familie te spreken, vooral omdat mijn oma net 92 jaar is geworden! De noodvoorziening doet het nog prima.