We liggen in guernsey, St Peters Port.

En we gedragen ons allemaal als echte Crevecoeurs. Dat betekent dat we allemaal op een scherm kijken en online zijn. Myrthe en Wouter hebben telefoon en i-pod van pappa ” te leen” en wij zitten op i-pad of lap-top.
Even kijken of er mail is, blog bijwerken, even kijken waar alle andere vertrekkers met kinderen zijn (Tinkerbel is de golf van Biscaye al over, en Antares en Volonté gaan oversteken en zijn relatief dus in de buurt).

Gisteravond deden we even een uitlaatservice.
We waren uit Oostende in 2 dagen doorgevaren naar Cherbourg. Daar waren we s’nachts binnengevaren en om 8 uur in de ochtend al weer uitgevaren. De kinderen hebben Cherbourg dus niet meegekregen en zijn 3 dagen niet aan land geweest. Kortom ze moesten rennen. Dus er werd tikkertje gespeeld door de kleine straatjes van St. peters Port. En dat ging hard en gepaard met veel gegil en gelach. Roelof deed mee, maar moest behoorlijk zijn best doen om Wouter te pakken te krijgen. Die deed een soort snelle run die hij van Cas heeft geleerd. Echt snel!

We liggen in St Peters Port in een kom. De haven heeft dus wel getij, je zakt 5-6 meter omhoog en omlaag. Maar we vallen niet droog dankzij de drempel in de haveningang. Het getijverschil is hier 8 meter. Echt indrukwekkend. Het is leuk om hier terug te zijn, op de kanaaleilanden. We zijn hier eerder met de kano geweest (1997 ?). Met zeilboot zijn de afstanden kleiner, maar zijn de staande golven in de race van Alderney niet echt om in te spelen.
Het is nog steeds gek dat we een jaar op ons schip zullen blijven. Maar het vakantiegevoel is nu echt begonnen. Terwijl we relaxen denken we veel terug aan het afscheid van afgelopen week. Dankzij het uitzwaaien bij de pier en de uitgeleide door onze vrienden en zus in de kano was het heel speciaal. Ook hebben we zo ontzettend veel kado’s gekregen. Het leuke is dat we er steeds één uitpakken en gebruiken. Dus we zijn steeds in gedachten bij jullie. Ontzettend bedankt allemaal.