Whow, nu weet ik pas echt wat vertrekkersstress is. Toen we uit Hellevoetsluis vertrokken ben ik wel 10 keer naar de toilet gegaan.
Wat een zenuwen, en waarom?
We hadden het voornemen om direct even door te pakken en echt even naar Frankrijk door te varen. De wind staat namelijk heel gunstig om het kanaal door te varen (noordwest). Maar als je in de sluis ligt weet je nog niet wat je buiten op zee precies te wachten staat. Je weet het weerbericht en kan golfhoogten opzoeken en je weet wanneer je stroom tegen hebt en wanneer mee. Maar hoe het daadwerkelijk voelt weet je niet.
Nou het ging als een speer met zelfs heel kort 10,2 knopen per uur, maar gemiddeld met 9 knopen (we hebben de hele route een modern X-jacht 44 voet (=groter) bijgehouden). De boot werd wel heen en weer geslingerd, dus binnen was het onaangenaam. Het was voor ons weer even wennen op zee, want afgelopen jaar zijn we met de voorbereidingen niet veel op zee geweest.
Wouter zei nog: “Mam, niet opgeven hoor.” Omdat hij graag naar een haven wil met een echte speeltuin. En komende havens zijn nou niet waanzinnig leuk voor kids.
Maar we hebben besloten naar Oostende te varen. Dan hoeven we nog niet midden in de nacht met 20 knopen wind en af en toe een bui, tussen de zandbanken door, langs België te varen.
Oostende is niet heel bijzonder, stadje met veel hoogbouw en leuke oude huizen ertussen. We liggen relaxed in de binnenhaven achter de sluis. De plek die ons was toegewezen is bijna onmogelijk om je boot in te leggen, maar Roelof is het weer zonder brokken gelukt. Een schipper om te vertrouwen en op te bouwen, heerlijk.
ik kan me niet eens voorstellen wat jullie meemaakt! kwam het er van boven of van onderen uit, Ranka?!
Je moeder zei, dat jullie een goed team vormden, en ja, een man kan je zeker een veilig gevoel geven. ooit ging ik met een vriend naar Engeland, ‘canal’-varen. nou en dan ging ik gillen, als we over een brug moesten die even smal was als de boot en op palen stond van 100 meter diep. duizend doden stierf ik. dus bij dezen: petje af voor jou, hoor meid. hoe vinden de kinderen het tot nog toe. vooral de tekening van Myrthe vond ik leuk, erg beeldend (mam zoent zus Tessa) en Wouter met zijn: volhouden hoor Mam. leuk zijn kinderen toch. nou, zet ‘m op, vandaag gaat het vast beter met je lijf (toch?) liefs (hadden jullie geen schippershondje nodig eigenlijk?)
Leuk verhaal van een avontuur. Wel raar dat u Oostende niks bijzonders vond. Kan in de zomer zo ongeveer de hoofdstad van België genoemd worden.
Hi folks,
Het voelt een beetje als gluren, maar wat is het leuk om jullie van bovenaf te volgen. En ik ben niet de enige die dat doet 😉 weet je nog, Ranka, dat toen we van Herm naar Guernsey kanooden het luik van je kano open stond. Yde zei nog: “Ranka, niet schrikken, hoor, maar je luik staat nog open.” “Woehaa!” Gelukkig woei het slechts kr. 5. Haha!
Groetjes,
Tessa