Nadat we BELUGA 9 juli hebben terug gevaren vanuit Makkum waar bij KM Yachtbuilders nog een paar laatste verbeteringen zijn uitgevoerd vertrekken we een week later vanuit Enkhuizen richting…. Ja waar gaan we eigenlijk naar toe? Donderdag was het idee om naar de Scillies te varen met de Bo en de Hasta Luego. Maar vrijdag lijkt die zeldzame oostenwind al een stuk minder lang door te staan. Dan toch maar naar Wight, de kanaal eilanden of toch naar Zweden. Uiteindelijk besluiten we na het nodige ge-app, gebel en ontbrekende paspoorten dat we richting Zweden gaan en dinsdag vertrekken als er een goede ZO wind staat.
Via Amsterdam – waar we overnachten langszij de Bo – varen we zondag naar IJmuiden, een haven met ietwat vergane glorie maar ook met een heerlijk strand om de hoek. Maandag varen we naar Texel met weinig wind maar het eerste stuk kunnen we nog zeilen met de spinnaker. Bij Texel ankeren we in het Molengat, iets te zuiden van de west-kardinaal Bunker 1, waar we met dit vrijwel windstille weer heerlijk liggen. Als we aan land gaan blijken we voor een naakstrand te liggen tot grote hilariteit van onze pubers.
Dinsdag 12 juli vertrekken we vroeg om zes uur. In het begin is er nog niet veel wind en varen we net 4 tot 6 knopen met de stroom mee. Maar al snel neemt zowel de wind als de stroom toe en om 12:00 varen we tussen de 8 en 9 knopen op een totaal vlakke zee met een ruime wind 3-4 Bft uit het zuid oosten. In de komende 24 uur leggen we ruimt 200 nm af met de BELUGA en zijn we al bij Thyborøn. We genieten enorm van de tocht en de BELUGA vaart heerlijk. We varen heel gelijk op met de Hasta Luego die we nog steeds binnen een paar mijl met het oog kunnen zien. De Bo vaart iets verder vooruit maar is op de marifoon nog goed te bereiken. Toch een soort van gezellig dat je niet helemaal alleen vaart. Na Thyborøn wordt de wind minder en varen we een stuk met de spinnaker.
Als de wind in het Skagerrak toeneemt tot 20 kn halen we spinnaker weg en varen door “op 2 oren”. Fijn dat we de kluiver nu kunnen uitbomen met de nieuwe spinnakerboom. De wind blijft toenemen in vlagen en bij ruim 30 kn surfen we met meer dan 10 kn van een golf en lopen uit het roer waardoor we gijpen en de boot behoorlijke helling maakt. Gelukkig hebben we een bulletalie staan die de klap opvangt maar ook breekt als het volle grootzeil eraan trekt. Grootzeil naar beneden, en dan lopen we nog steeds 8 kn op alleen de kluiver. Wel even schrikken, gelukkig alleen een oude val van 12 mm geknapt en verder geen schade, maar dat kan met een klap gijp ook heel anders aflopen.
De wind blijft nog met vlagen komen van 30 knopen dus we varen nog even door op alleen de kluiver. Later als het rustiger is geworden gaan we weer verder “op twee oren”. Onderweg hebben we ook nog contact via de SSB met Idris op de Dixbay die helemaal in het noorden van Noorwegen vaart. De verbinding is prima.
Donderdag om 08:00 gaat de wind echt uit en moeten we de laatste 50 nm op de motor varen voor we aankomen in een prachtige baai Södra Dyvik, vlakbij Grebbestad.
Zondag waait het wat harder dan voorspeld in de grib-files. We lopen weer het risico te vroeg aan te komen, en dat is natuurlijk niet leuk want misschien zijn er wel mensen die komen zwaaien. We proberen zo langzaam mogelijk te zeilen (hele nieuwe ervaring…) en zetten twee riffen in het grootzeil en drie in de rol-genua. Toch blijven we tussen de zes en zeven knopen lopen. Een ander scheepje dat met vol tuig vaart loopt ons maar nauwelijks op. We zien de vertrouwde kust van Holland. Eerst Zandvoort, dan Noordwijk en Katwijk en tenslotte Scheveningen. We krijgen een SMS-je dat Geoffrey, Tessa en Bob ons per kano tegemoet komen varen. We spreken af bij de uiterton, maar als we daar komen is er nog geen kanoër te zien dus gaan we maar even bijliggen. Als het bijna twaalf uur is varen we langzaam richting de haven en dan zien we door de verrekijker drie kleine stipjes bij het havenhoofd. Even later zijn Geoffrey, Tessa en Bob naast de boot. Wat ontzettend leuk dat ze ons zo tegemoet varen en wat fijn om ze na een jaar weer te zien! Er is iets te veel deining om koffie voor de kanoërs te serveren dus dat houden ze tegoed voor in de haven.
Als we langzaam verder varen richting de haven ontwaren we een hoop vrienden en familie op de zuid-pier. Wat leuk dat al die vrienden en familie gekomen zijn. Een heel bijzonder en welkom gevoel om zo terug te komen. Dan zien we op de noord-pier ook nog mensen staan, vriendjes van Wouter en Myrthe met hun ouders en roeimaatjes van Aranka. Even later zien we op de oude pieren van de buitenhaven ook nog onze buren Eric, Saskia, Dante, Anna en Issa staan. Wat gaaf zo! We strijken onze zeilen in de eerste haven en als we door “de Pijp” varen ziet Wouter zijn beste vriend Bas op de kant staan. Uitzinnig van vreugde begint hij te roepen en te toeteren. Ook Ellen en Herbert staan hier te zwaaien. We genieten volop van deze vrolijke en welkome ontvangst. De haven is erg vol, onder andere ook vanwege Sail Amsterdam dat over drie dagen begint en omdat de staande mastroute gestremd is vanwege het ongeluk met de brug bij Alphen aan de Rijn. Gelukkig heb ik een paar dagen geleden al de havenmeester gebeld en heeft hij een box voor ons vrij gehouden zodat we niet vijf dik ingebouwd hoeven te liggen.
Myrthe gaat mee met onze buren om te spelen en te logeren bij Anna. Wouter gaat mee met zijn grote vriend Bas en mag daar ook blijven logeren. Zo hebben wij opeens een heerlijk rustig avondje samen. We lopen langs de kade als we opeens onze naam horen. Op een terrasje zien we Harry en Jantine zitten, de vorige eigenaren van ons schip. Ze hebben net mosselen besteld en vragen of wij een hapje mee willen eten. Het is leuk ze weer te zien en ze zijn erg geïnteresseerd hoe het tijdens onze reis allemaal is gegaan. Ze hebben erg meegeleefd en vinden het na afloop leuk om nog even op hun oude schip te kijken.
Als we dinsdag aankomen in Scheveningen begint het net te plenzen. Het is al laat en we moeten nog wat eten en dus besluiten we vis te gaan eten bij Simonis. Aranka gaat vanuit de tram met Myrthe en Wouter direct naar Simonis en ik breng eerst nog even wat spullen naar de boot. Daarna kan ik met een leenfiets ook weer snel naar de andere kant van de haven fietsen. We zijn nog net op tijd en omdat we de laatste bestelling doen krijgen we enorme hoeveelheden vis. Zonder meer veel te veel om op te eten. Wouter zit achter een schotel kibbeling waar zijn hoofd nauwelijks bovenuit komt. We nemen wat overblijft maar mee, is ook lekker morgen tijdens de Sail-In Parade. Woensdag vertrekken we wat later dan gepland. We werden pas na acht uur wakker, blijkbaar hadden we wat slaap nodig. Er staat niet veel wind (2-3 Bft) maar als we de spinnaker zetten lopen we toch met vijf tot zes knopen naar IJmuiden. We varen op met een paar andere zeilboten die ook naar de Sail-In Parade lijken te gaan, maar die op de motor varen. Langzaam lopen we op ze uit en we halen ook andere op de motor varende zeilboten in. Toch lekker zo’n Spinnaker! Rond half één pikken we in IJmuiden Inger, Wouter en Marja op bij de jachthaven. We liggen aan lagerwal in een kommetje, mooi om eens met een 
We varen wat langzamer dan de grote tall-ships zodat de een na de ander voorbij komt varen. Alhoewel het wel druk is, is er voldoende ruimte om te varen en de sfeer is erg gezellig, kortom we genieten volop. Het weer werkt ook nog mee en in de loop van de middag breekt het zonnetje door. Halverwege zien we Susanne Duin van de Bruynzeelhaven waar we vorig jaar een paar maanden konden liggen. Ze nodigt ons uit om even langs te komen op de haven. Als we een paar uur later langs de Bruynzeelhaven komen meren we af in een box die nog vrij is en kletsen bij. Ze hebben onze voorbereidingen voor de reis meegemaakt en vinden het leuk om te horen hoe het gegaan is. Ook horen we nu van degene die met de Antares is meegevaren naar Suriname hoe het hun vergaan is. Leuk en gezellig weerzien. Na een uurtje gaan wij verder, hopelijk is de Oranjehaven (normaal IJ-haven) nu niet meer gesperd en kunnen we langs alle tallships varen.
Wij varen met Marja door en moeten nog even wachten bij de Oranjehaven totdat één van de laatste tallships is afgemeerd. Bij dat wachten is het wel echt druk en is het goed dat we fenders uit hebben gehangen. Aranka moet ook nog een paar keer met de fenderbal een andere bootje afhouden, maar de sfeer is heel gemoedelijk. En dan is de Oranjehaven vrij en kunnen we in een gezellige drukte langs alle tallships varen. Indrukwekkend als je ze zo bij elkaar ziet liggen. We zien ook nog een duikboot en als we weer uit de Oranjehaven varen komt net het laatste tallship binnenvaren. Je moet het maar doen, tussen die honderden bootjes zo’n enorm schip afmeren.
