We zijn vertrokken uit Lissabon (vrijdag 19 september) en zijn 50 mijl zuidelijker naar Sines gevaren. We hadden redelijk westelijke wind en voor het eerst dus een mogelijkheid om weer zeilend naar het zuiden verder te gaan (zonder tegen de wind in te kruisen).

De Taag uitvarend stond er even deining van 3 meter hoog. Door de ondiepte (5-20 meter) was het nog best even rommelig varen in de oceaandeining en we houden zolang de motor ook nog even erbij om er met voldoende vaart doorheen te komen. We varen met 4 zeilschepen in rij de haven uit en we hebben duidelijk allemaal hetzelfde doel. Een lekker tochtje naar Sines.

Op enige afstand zien we stevige regenbuien en bewolking en mooie regenbogen. Gelukkig blijven wij in de zon varen en waaien de buien achter ons langs weg. Maar helaas is er één buitje dat ons wel gaat raken. Snel het regenpak helemaal aangetrokken en het begint onstuimig te waaien, dus toch maar even de fok weggehaald. Grappig, midden in de bui totaal geen wind en dan, als je denkt dat hij verder overwaait en weg is, krijg je nog een staartje wind.
Ron en Jose varen met de Verleiding vlakbij, maar waren in de bui even volledig uit zicht (mist door de regen). Na de bui hebben we even contact via de marifoon. Ron en Roelof zitten qua humor volledig op dezelfde golflengte, dus er wordt op kanaal 77 even gekletst en grapjes gemaakt. Altijd goed teken dat het overal oke is.
En verder de hele route gewoon lekker zon en wind uit de goede hoek (13 knopen dus windkracht 3-4). We varen gemiddeld 6-7 mijl per uur en zo is deze afstand heel vlot te overbruggen. Onderweg zien we ook het zeiljacht Ojala bij Sesimbra uit de haven varen. Ook zij gaan op weg naar Sines. We hebben straks dus weer een Nederlandse enclave in Sines liggen!!!!!!

De diepte loopt onderweg weer tot 1000 meter diep net uit de kust en hier zaten dus ook weer leuke dolfijntjes. ze sprongen weer met dolle sprongen uit het water, maar ze bleven niet lang bij de boot. Verschillende groepjes dolfijnen zijn wel langsgeweest. Ook een vis sprong nog uit het water. Op de vlucht voor dolfijnen?

Bij Sines aagekomen ziet het er uit als een drukke industriele haven. Er voer ook een megatanker naar buiten. Maar gelukkig is het kommetje waar de jachthaven is, vlak bij het plaatsje en ziet het er heel gezellig uit. Het is een kleine haven, met een mooi zandstrand in de kom waar we op uit kijken en tegen de berg aan de witte huizen met rode daken en een kasteeltje.
Als Roelof van de anderen hoort dat het inschrijven in deze haven best lang duurt, stuurt hij mij op pad om dat eens te ervaren. Dus ik op pad, gewapend met paspoorten, zeebrief, verzekering en crewlist en de instructies dat ons schip echt niet langer is dan 12 meter. Maar de bureaucratie valt mij nog best mee. Alleen de borg van 30 euro voor een havenpas daar schrik ik nog wel van. Laten we hopen dat we deze niet vergeten in te leveren, zoals is gebeurd in Porto, of dat we ermee struikelen op de steiger en dit kleine stukje plastic naar de zeebodem verdwijnt.

Het is eigenlijk vrijdag en de kinderen hebben school. Maar tijdens het zeilen is het ons niet echt gelukt om ofwel les te geven of zelfstandig in de werkboeken te werken. Dus in de haven even snel een lesblok afgerond en dan zwemmen. We lopen nog steeds 3 weken voor (vergeleken met de scholen uit Leiden), dus we hoeven niet alle lessen perse vandaag af te ronden. Heerlijk die flexibiliteit, dat we zelf kunnen bepalen wanneer we de lesblokken uitvoeren. Maar ja, we gaan wel proberen de kinderen te motiveren om deze zevende lesweek dan op zaterdag/ zondag af te ronden. Kijken of dat weer gaat lukken.

Knisperende geluiden in het water:
Zaterdagochtend (20 september) zijn onze kinderen zoals gewoonlijk om 8 uur in de ochtend wakker. En als Wouter wakker is, is hij ook echt heel erg wakker. In zijn enthousiasme over lekker eten heeft hij bedacht dat we vandaag maar eens een feestje moeten houden. En vrolijk rent hij van boot naar boot om te vertellen dat er om drie of vier uur in de middag taart is bij ons. Hij rent in alle vroegte over de steiger; en zijn de anderen daar nog niet wakker van geworden, dan klopt hij wel enthousiast op de schepen om aandacht te krijgen voor zijn plan. Er komen wat slaperige hoofden naar buiten. Maar gelukkig lijkt niemand boos, en wordt het plan van Wouter in goede aarde ontvangen. Er wordt ook gevraagd of er iemand jarig is, maar nee hoor, dat is niet noodzakelijkerwijs nodig voor Wouter om een feest te organiseren (dat heeft hij in Leiden van Anna, ons buurmeisje geleerd).
We liggen hier met 5 Nederlandse schepen, De Zwerver, de Verleiding, Windoversea, Ojala en wij. We moeten dus toch wel wat regelen om om 4 uur taart te hebben met 13 personen. Dus we duiken de diepten van onze voorraadluiken in en jawel hoor; score = een Oetker kwarktaart en een pak cakemix. Daarmee moet het vandaag lukken.

Gauw gaan de kinderen aan de slag met een rekentoets (school) die eerst moet worden afgerond. Terwijl zij aan de slag zijn, bak ik wentelteefjes van ons oude brood. Als iedereen klaar is gaan we om 12.00 uur eens naar het dorpje toe. We lopen langs het strand over een soort boulevard. Midden op de boulevard zijn trainingsapparaten geplaatst. Kan je mooi je conditie trainen met uitzicht werkelijk prachtig uit de haven de oceaan op. Geweldige plek. En even verderop is er zelfs een lift gebouwd om de berghelling op te komen. Het bouwwerk is zo gek dat Roelof dat absoluut wil uitproberen. Maar helaas, deze hele dure installatie van een lift aan het strand met 4 verdiepingen, en geheel afgewerkt met natuursteen, is niet functioneel. We vermoeden dat dit een typisch Europees projectje is geweest van een paar miljoen waarbij het onderhoud is vergeten. De lift is erg fraai, maar wordt nu gebruikt als plashok, want hij doet het niet. Gelukkig kunnen we wel met de trap omhoog, ons er nog steeds over verbazend waarom die lift er nou toch zou zijn geplaatst.

Het dorpje is heel aardig. Witte huizen, beetje Grieks aandoend met de donkerblauwe kleuren erbij en de rode dakpannen. Het is vrij stil voor een zaterdag. We wandelen wat rond en vinden een supermarkt om boodschappen te doen voor het feestje. Op zoek naar de noodzakelijke ingrediënten zoutvrije roomboter en slagroom. Dat blijkt in Portugal minder makkelijke producten dan in Nl om snel mee te slagen. Myrthe en Wouter hebben rood-wit-blauwe snoepjes ontdekt en willen daar de taart mee versieren voor het NL-feestje. Met alles wat we hebben gevonden gaan we terug naar de haven en aan de slag met de taart. Tenminste, Roelof en ik zijn hard aan het werk, de kinderen duiken in het water. De taart zou 2,5 uur moeten opstijven in de koelkast (maar we hebben maar een uur) en de cake die Roelof bakt zou een uurtje in de broodbak machine moeten. We maken alles klaar en nemen dan net als de kinderen nog even een verfrissende duik in het water. De Windoversea heeft een opblaasbare surfplank en de kinderen zijn er ook mee aan het spelen. Dolle pret hebben ze, en ze varen alsof het een standup plank is met de dinghypeddels door de haven.
En daarna feest. Erg gezellig. Weer in een heel andere nl-setting dan de andere borrels, en dit keer dankzij Wouters plan met thee/ koffie en taart.
Maar ondanks alle ervaring en kennis die we bij elkaar hebben, weet niemand wat het knisperende geluid is, wat je in het water hoort. Het lijkt net of er water in de bilge loopt of dat de kakkerlakken zich inmiddels in ons schip hebben gevestigd…….Misschien is het geluid van de mosselen?
Als iemand het weet horen we het graag, we zijn hier met heel veel nieuwsgierige vertrekkers!!!!!!!!!!!!

Aanval van een trekkersvis?:
Zondag 21 september maken we een relaxdag. We wandelen nog een keer naar het dorpje Sines om toch nog het kasteel te bekijken. Maar meer dan een mooi uitzichtpunt is het eigenlijk niet. Dat viel een beetje tegen. Nog even plaatselijke lekkernijen geproefd in het café en daarna gaan we ons weer vermaken bij de boot.
De kinderen duiken in het water en maken dolle pret met Martijn van de “Zwerver”, en zwemmen een heel stuk met hem mee rond de haven.
Roelof maakt dankbaar gebruik van de aanwezige kennis en maakt voor het eerst een lier open, voor onderhoud. Het zit vol radartjes en veertjes en het is dus even goed opletten. Maar met wat handige tips van Ron (van de Verleiding) weet Roelof wat hij moet doen. Het is best een klus, maar aan het einde van de dag draait de eerste lier alweer soepel.
In de haven is het net een groot aquarium. Het is heel helder en er zwemmen behalve harders (de vissen die onze boot schoon eten) ook andere tropische vissen. We zien Dorades (lekker), maar er zitten bij de mosselen ook vissen van 20-30 cm lang met hele mooie blauw/paarse vinnen, zoeloelippen met tanden erin. Ze hebben bolle ogen, ook blauw gekleurd. Ze bewaken hun territorium goed, want zodra ik mijn camera erin houd wordt deze aangevallen. Maar ze zijn vooral ook niet echt schuw, dus alle tijd om ze te bewonderen en te fotograferen. Erg mooi zijn ze. Zoekend in een visboekje wat het voor soort is, kom ik niet verder dan trekkersvis. Maar ik weet niet zeker of ik dat goed heb.
Einde van de dag maak ik pannenkoeken. Dat is de kinderen beloofd als ze allebei 10 lesblokken Rekenen goed hebben gemaakt. En inmiddels hebben we bijna het hele rekenboekje weer klaar, dus dat is wel iets waar ze nu recht op hebben.

Onweer:
Maandag 22 september liggen we nog altijd in Sines. “De Zwerver” is in alle vroegte vertrokken naar de volgende bestemming. Maar er is nog altijd niet veel wind. Wel komt er een flinke onweersbui langs, met opnieuw de nodige regen (fijn dat we nu in de haven liggen, voelt toch iets veiliger). Helaas drupt het ook binnen in de boot, en we moeten nodig bij de ramen weer eens lekkages en kieren dichten (gelukkig is dit zoet water). Als we de gribfiles en het weer bekijken worden we ook niet heel erg blij. Het lage luchtdrukgebied wat normaal boven Spanje zou moeten hangen, hangt boven zee, en geeft hier veel te weinig wind, en vooral nog steeds uit de verkeerde hoek. Ook vandaag gaan wij nog niet verder. Maar we hebben het hier wel gezien en plannen ons vertrek uiterlijk morgen, zo nodig een lange tocht op de motor naar Lagos.
Gedurende de dag maken de kinderen hun schoolwerk. Topo doen ze op de computer, want we hebben hier goed internet. Wouter leert inmiddels alle landen van Europa tot en met Oekraïne, Moldavië, Letland, Litouwen, enz. Erg knap dat hij het onthoudt, want mij lukt het niet allemaal. Maar ineens zijn de vogels tijdens een pauze gevlogen. Ik kijk naar buiten en zie ze nog net weg peddelen met de dinghy. Duidelijk geen zin in taal en spelling zo te zien! Nou dan maken we maar even gebruik van hun tocht en we gaan benzine en diesel inslaan. Ze kunnen dan mooi de gevulde tanks weer met de dinghy naar de boot varen, dat scheelt sjouwen.
In de middag mogen we even de fietsen lenen van “De Verleiding”. Dat is leuk want even Noordelijker is een heel mooi leeg strand. Daar fietsen we naar toe. Er staat één golf op het strand. Maar die is zo indrukwekkend, daar wil je niet in zwemmen. Hij is echt hoog en stort zich met een hele lading zand op het strand en spoelt dan helemaal uit. Ongelofelijk wat een geweld. De kinderen kunnen het natuurlijk niet laten en gooien hun kleren in het zand en willen er wel in. Met enige overredingskracht hebben we ze op het strand kunnen houden en gewaarschuwd voor de golven. Leuk is dat op de achtergrond in zee de Verleiding, de Puff, de Antares en de Gavroche er aan komen zeilen. Dus we blijven niet te lang op het strand en fietsen weer terug. Dan kan Wouter mooi nog net op tijd de Volonté ontvangen door er met de dinghy naar toe te varen. Wij maken rustig het schip weer klaar voor vertrek morgenochtend heel vroeg.