Sagres is een prachtige ankerbaai, met hoge kliffen rondom. Als we ‘s ochtends wakker worden is het een prachtig gezicht met het opkomende zonlicht. Omdat er gisteren toen we naar Sagres toe voeren niet zo heel veel van school terecht is gekomen moeten Wouter en Myrthe vandaag een volle dag doen (vier blokken terwijl we normaal op de woensdag maar twee blokken doen). Maar doordat de Volonté en de Antares hier ook liggen en ze graag met Jesper, Thomas en Quirijn willen spelen maken ze hun school toch redelijk snel af. Rond één uur vaart Aranka met de dinghy en alle kids naar het strand, waar ze de hele middag heerlijk spelen.
Ik ben nog aan het klussen aan het dek (pluggen vervangen in het teak dek waar de schroeven op sommige plaatsen door het teak heen komen). Als ik klaar ben heb ik ook wel zin om te zwemmen en zwem ik naar het strand, toch wel een eindje, maar na een kwartier zwemmen ben ik heerlijk opgefrist. ‘s Middags past Walewijn op de kinderen terwijl ze zandboten en jet-skies in het zand maken. Zo kunnen Aranka en ik samen even het plaatsje bekijken (waar we overigens wel snel mee klaar mee zijn) en boodschappen doen. Wouter mag met Ron mee in de dinghy vanaf het strand op en neer naar de Verleiding en in planee varen, zo horen we later. Wouter vindt het prachtig, hij heeft het er de hele avond nog over…
Het is opvallend hoe het klimaat en de sfeer veranderd op het moment dat je de zuidwest punt van Portugal (Cabo de São Vicente) om vaart. Het klimaat is veel droger, het is veel warmer waardoor je op een dag ook veel minder doet en er zijn heeeel veeeeel Nederlanders die of met pensioen zijn of op een andere manier hier zijn blijven “hangen”. We ontmoeten een zeiler die al een paar keer naar Carib is geweest en hier nu is blijven hangen omdat zijn vrouw niet meer mee wil, een ouder echtpaar dat in Ferragudo (vlak bij Portimão) woont en hier langs de kust vaart, maar ook in elke supermarkt kom je Nederlanders tegen (erg makkelijk als je iets zoekt en niet weet hoe het in het Portugees heet). Waarschijnlijk valt het extra op omdat het hoogseizoen inmiddels echt voorbij is en nu alleen de “eeuwige toeristen” over zijn. In ieder geval zijn wij blij dat wij nog een hele reis en daarmee een doel voor ons hebben, want om hier te blijven hangen trekt mij eerlijk gezegd niet zo. Toch moeten we hier maar niet te lang blijven, anders weet je maar nooit…
Donderdag varen we naar het plaatsje Alvor dat aan de gelijknamige rivier ligt. We varen rond negen uur weg van Sagres, iets na de Verleiding en de Volonté, zodat we rond één uur bij de monding van de Alvor zijn. De Alvor is een rivier die erg ondiep is en die niet betont is, dus we willen met opgaand tij de rivier opvaren. Als we dan vastlopen, komen we vanzelf weer los met het opgaand tij. Alhoewel er niet veel wind is, kunnen we heerlijk zeilen en schieten we goed op. We trimmen de zeilen tot de laatste millimeter om zo veel mogelijk snelheid uit de wind te halen. We lopen de Volonté en de Verleiding op wat mooie foto en film momenten oplevert (Zie ook eerdere blog ) en Wouter speelt met een speelgoedboot die hij achter ons schip trekt en ik probeer te vissen, maar we vangen wederom niets (ook wel gemakkelijk want ik heb geen idee wat ik precies met een vis moet doen die wel bijt….)
Als we de Alvor naderen zakt de wind verder in en laten we het grootzeil zakken. Op de Genua varen we de Alvor op, maar het stroomt behoorlijk en samen met de Genua die nu weer goed wind vangt lopen we meer dan zes knopen. Dat lijkt ons niet zo’n goed plan want als we nu op een van de vele zandbanken lopen is het wel een harde knal. We draaien de Genua weg en Aranka gaat op de voorpunt kijken om de zandbanken te ontwijken. Het gaat goed en we houden overal een meter speling. Bij het plaatsje Alvor is het druk met schepen in het smalle vaargeultje, maar het lukt de Verleiding en ons wel om een plekje te vinden. De andere Nederlandse schepen die achter ons varen blijven bij de ingang van de Alvor liggen waar je ook prachtig ligt en waar meer ruimte is. ‘s Middags lopen we door het plaatsje Alvor, wat gezellig, maar ook wel heel toeristisch is. Het is echt een en al restaurantjes en toeristen winkeltjes. Maar de baai waar we liggen is prachtig. ‘s avonds komen Ron en José van de Verleiding nog even gezellig koffie drinken.
Vrijdag wandelen we door de rand van duinen die tussen de zee en de Alvor liggen. Het is een prachtig gebied wat met (spring) vloed onder loopt en met eb droog valt. Met de vloed zien we allerlei krabbetjes en vissen tevoorschijn komen. Als we bij het eind van de duinenrij komen zien we de Puff, de Antares en de Volonté liggen. Wouter heeft al snel contact met de Volonté, waarbij hij over de baai schreeuwt “Volonté Volonté, hier de White Witch, over” alsof hij door de Marifoon praat. Maar goed, zijn geschreeuw wordt gehoord en even later zitten we bij de Volonté aan boord met een lekkere kop koffie. Leuke pauze van onze wandeling! Als we terug lopen langs het strand is het bloedje heet en ziet de zee er wel erg aantrekkelijk uit. Stom dat we onze zwemspullen niet hebben meegenomen. Gelukkig is het strand vrijwel verlaten dus we zwemmen lekker in onze onderbroek. Een handdoek heb je ook niet echt nodig want je bent zo droog in de warme wind. Het koelt heerlijk af en Wouter en Myrthe gooi ik een paar keer met een grote plons in het water. Wouter wordt dan heel boos, maar wil meteen nog een keer…
Zaterdag ochtend hebben we afgesproken op het strand bij de Puff, de Antares en de Volonté om samen koffie te drinken. Inmiddels is de Ojala hier ook aangekomen. Wouter en Myrthe spelen samen met Quirijn, Jesper en Thomas in het water en vermaken zich prima.
‘s Middags varen we naar Portimão waar we aan een mooring gaan liggen vlak voor Ferragudo, een aardig vissersdorpje tegenover Portimão. Volgens de bemanning van de Leti Leti (die we ‘s-ochtends ook op het strand ontmoet hadden bij het koffie drinken en ja,… ook weer Nederlands) kunnen we de mooring gebruiken. 
Een andere Nederlander die er ook ligt en woont op zijn bootje en hier bij een werf werkt, is de mooring van het restaurant tegenover de ankerbaai, en volgens hem is dit ook een uitstekend restaurant. We besluiten direct hier dan maar ter ere van Aranka’s verjaardag (zondag is ze jarig) te gaan eten. De eigenaar vind het prima dat we zijn mooring gebruiken en we mochten ook zijn Internet gebruiken, water halen etc. En… we hebben heerlijk vis gegeten!
Dinsdag 23 september loopt de haven van Sines weer helemaal leeg. Wel acht Nederlandse vertrekkersschepen varen uit, het lijkt wel een Flottielje. Ook wij varen de haven uit. We zijn om 5.00 uur opgestaan en om 6.00 uur gooien we los. We vertrekken vroeg omdat we vandaag 65 mijl moeten varen naar de volgende ankerbaai en we daar graag een beetje bij tijds willen aankomen. Een Frans schip wat gisteren ruziënd aankwam vaart nu ook weer ruziënd weg, hoe houden ze dat toch vol, nou ja, Fransen… Binnen de havenkom hebben de meesten het zeil al gehesen en buiten de havenkom net buiten het ankergebied van de grote tankers, is iedereen aan het zeilen. Er staat best redelijk wat wind, helaas nog wel behoorlijk uit het Zuiden, dus we zullen wel moeten kruisen.
We krijgen direct al een paar buien over ons heen. Dat betekent hard werken, vooral Roelof zet de ene keer een rif in het zeil en dan weer er uit. Er staat af en toe behoorlijk veel wind in een bui, Roelof gaat naar voren om een Rif te zetten maar in de bui waait het zo hard dat hij maar meteen het derde rif zet, hebben we dat ook meteen getest. En dat terwijl de regen af en toe met bakken naar beneden komt, nou ja, lekkere douche zullen we maar zeggen, want het is lekker warm. De buien zijn niet mis en het zijn hele lage donkere wolken. Als we op afstand zien dat er regen uit komt proberen we met overstag gaan het één en ander te omzeilen. Geweldig leuk zijn de dolfijnen die hier weer lekker op vis aan het jagen zijn, maar toch af en toe even langs komen om te kijken. We zien ze niet lang, maar we zien er wel aardig wat.
Even later klaart het op en ruimt de wind. Geen wolkje meer te zien, alleen een prachtig blauwe lucht met een lekker zonnetje. De wind is stabiel en komt precies uit de goede hoek. Het is een mooie kust met enorme klippen en rotsen. We worden opgelopen door de “Scoop”, een Nederlands zeilschip, zien we op de AIS. We proberen voor te blijven en trimmen ons een ongeluk aan de zeilen en halen het maximale eruit wat er in ons schip zit. Een tijd lukt het om de afstand gelijk te houden, maar dan komt ie toch voorbij. Gelukkig blijkt het een schip van zeker 46 voet en een veel hogere mast, daar zal het dan wel aan gelegen hebben…
Met laag staande zon varen we aan het einde van de dag om Cape De Sao Vicente. Bovenop de hoge klif staat een vuurtoren en heel klein zien we er mensen lopen, net mieren. Maar de wanden van de klif zijn alle kleuren bruin en rood, heel fraai. Ook zijn er in de klif grotten te zien die je eigenlijk met een zeekano zou moeten verkennen (Geoffrey zou ervan likkebaarden). We varen het hoekje om, vlak langs de kust en komen even later bij de ankerbaai bij Sagres aan. Was het eerst een lege baai, even later liggen er zeven Nederlandse schepen, het lijkt wel de Nederlandse vloot.