Foto´s die Walewijn gemaakt heeft van de White Witch in blue op weg naar Combarro

Met Myrthe naar de Bakker
Maandag 25 aug ga ik ‘s ochtends eerst met Myrthe brood halen. Samen varen we met de dinghy naar de kant. Wouter komt als we al weg zijn ook met zijn hoofd in de kuip. Helaas hij heeft de boot gemist, en om het goed te maken zwaaien we nog goed naar hem. Terwijl Myrthe honderduit vertelt en stuurt varen we naar de kant en halen een brood en een heerlijk taartje. Terug zit Myrthe gebiologeerd naar de vissen te kijken die onder ons door zwemmen (Harders noemen de kinderen ze). Terug op de boot ontbijten we en dan halen we het anker op om te vertrekken richting de volgende Ría. We twijfelen nog of we direct naar Cangas zullen varen of nog en tussenstop zullen maken in Ría de Aldán. We besluiten door te varen, er is een lekkere wind en ook wel lekker om dinsdag een dagje te blijven liggen. We hebben de wind pal tegen als we de Ría de Pontevedro uitvaren en we kruisen, waardoor we beide zijden van de Ria beurtelings goed kunnen bekijken. Ria de Pontevedro is meer bebouwd maar geeft desondanks een prachtig uitzicht met de rode daken tussen de groene bossen.

Panorama van Combarro vanaf de boot

Haven vol
Bij Cangas liggen de Verleiding en de Puff al in de haven en de Volonté voor anker omdat de haven vol was. Wij ankeren achter de Volonté en vinden het eigenlijk wel prima. Er was gewaarschuwd dat er erg veel deining stond van passerende veerboten en vanuit de oceaan, maar de eerste nacht hebben wij er maar weinig last van. ‘s Avonds gaan we samen met de bemanning van de Volonté naar de kermis. Wouter en Myrthe springen in de elastieken en Myrthe maakt prachtige dubbele salto’s.

Dinsdag blijven we liggen, maar de wind is wat gedraaid en we liggen nu al wel wat hobbeliger. Het lesgeven blijft lastig, er is er altijd wel een die er niet echt zin in heeft ondanks het vooruitzicht dat ze kunnen spelen met Jesper en Thomas als ze klaar zijn met school. Langzaam gaat het wel iets beter maar het blijft nog wel moeizaam.

Uitzicht op Vigo vanaf Cangas

`s Avonds is er een gezellige borrel op de Volonté -die toch maar naar de haven is verhuisd- waar we ook Ron en Jocé van de Verleiding ontmoeten. We hadden Ron al een aantal keren gesproken tijdens het dagelijkse netje (‘s Avonds om 22:00 op 8294 kHz USB) dat we met de kortegolfzender hebben en waar we uitwisselen waar we liggen en wat onze plannen zijn . In het pikkedonker varen we met de dinghy terug naar de boot. Gelukkig varen er geen veerboten want zichtbaar zijn we niet echt in het pikkedonker. Volgende keer lampje meenemen…

Bureaucratie
Woensdag is een regenachtige dag en varen we naar de overkant van de Ria wat minder dan een uur varen is, waar we in de haven Real Club Nautigo van Vigo aanmeren. De haven is wel een beetje vergane glorie, met een groots havengebouw (dat wel wat onderhoud kan gebruiken). Verder valt het op dat er wel heel veel personeel rondloopt, dat formuliertjes overschrijftt, in de computer zet, etc. Het komt op mij in ieder geval allemaal erg bureaucratisch over en inchecken in de haven duurt zo makkelijk drie kwartier terwijl we normaal in tien minuten klaar zijn…

Vigo is weer een echt grote stad waar we wat inkopen kunnen doen. We kopen bij de grote Megamarkt een waterkoker zodat we ook elektrisch water kunnen koken (en gas besparen). ‘s Middags gaan Aranka en ik ook nog op de vouwfietsjes naar een grote watersportzaak Efectos Navales Jezus Betanzos terwijl Wouter en Myrthe een film kijken op de boot. Harry Potter is helemaal in sinds ze op de Volonté een Harry Potter film hebben gezien. We hebben afgesproken dat ze bellen als de film af is…
We kopen een slot voor de dinghy dat ik vergeten ben mee te nemen (dom dom dom) en een vishengel. Dat laatste is wel komisch want ik weet echt helemaal niets van vissen en dan blijken er toch nog heel veel keuzes te zijn…zo goed als het in het Spaans/Engels gaat worden we geholpen, maar als de verkoper over wormen begint, probeer ik duidelijk te maken dat me dat nou niet al te handig lijkt aan boord van ons schip. Gelukkig blijkt er een alternatief maar daarvoor moeten alle knoopjes en zinkertjes die de verkoper er net zorgvuldig heeft aangeknoopt, weer af…. Maar de verkoper blijft erg vriendelijk, nou ja, uiteindelijk hebben we een mooie hengel, nu nog kijken of we er ook een lekker visje mee kunnen vangen… ‘s Avonds eten we lekker in een restaurantje met uitzicht op de haven, maar de volgende ochtend ontdekken we het straatje “Pescadería” waar je misschien nog wel lekkerder kan eten…. Voor de restaurantjes worden de oesters schoon- en opengemaakt.

Wouter en Myrthe gaan shoppen
‘s Middags bekijken we Vigo verder. Eerst moet de speelgoedzaak bezocht worden waar Wouter een prachtige op afstand bestuurbare speedboot koopt van zijn eigen geld en Myrthe een limonade kraampje van Lego friends. Nadat we Wouter en Myrthe hebben overtuigd dat het toch echt slimmer is om de spullen eerst maar even op de boot te leggen gaan we Vigo verder bekijken en lopen naar het Parque do Castro. Vanaf de ruïnes van een kasteel daar hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de Ria. Het is prachtig weer maar de eerste wolkjes tekenen zich al wel af. De ramen in de boot staan allemaal open om de boot wat te luchten nadat we de was die we in Cangas hadden gedaan ivm de regen binnen hebben proberen te drogen…

Als we terugkomen maken we de boot klaar om te vertrekken naar Cies (helaas is een deel van de waslijn in zee verdwe, met een trui van Ranka en T-shirt van Wouter, toch niet slim opgehangen). Net als we rond zes uur willen wegvaren komt de Volonté binnenlopen. Ook betrekt het weer, maar we besluiten toch maar te vertrekken naar Cies omdat er vandaag nog wat wind staat en dat morgen veel minder is. Als we de haven uitvaren zien we pas hoe slecht het zicht is. Het eiland Cies zien we niet meer en het wordt mistig. Nou ja, er staat wel wind (wel tegen), dat is tenminste iets! We kruisen de Ría de Vigo uit en letten goed op de AIS en alle veerboten en steken het TSS ook nog netjes haaks over. Verder zien we niet zo heel veel door de mist maar we kunnen wel lekker zeilen. Net voor we bij Cies aankomen klaart het gelukkig weer op en zien we Cies prachtig voor ons opdoemen. Net voor het donker ankeren we bij Playa de Figueiras, een prachtig baaitje ten oosten van Cies. We liggen er prinsheerlijk alleen. Tegen de tijd dat we liggen en we weer een beetje warm geworden zijn (van de natte regen) is het pikdonker. Gauw paella eten met inktvisjes en mosseltjes. Dan gaan we morgen wel het eiland verkennen.

Verboden te ankeren
De volgende ochtend horen we een hard “Ola” vlak naast de boot. Controle, of we wel een vergunning hebben om hier te ankeren? Nou had ik die toevallig in Nederland aangevraagd en ik kijk met veel interesse hoe maar liefst zeven Spanjaarden (die geen woord Engels spreken) de volledig standaard Engelse (!) vergunning bekijken. Nadat ze alle zeven naar de vergunning hebben gekeken en de bevindingen met elkaar gedeeld hebben, zijn ze eruit. De vergunning is prima, maar ik mag hier niet ankeren, wij moeten een baaitje verder naar het zuiden verkassen. Waarom is mij een raadsel, misschien liggen we in de weg voor de vissers die afgelopen nacht om ons heen aan het vissen waren. De baai ernaast is net zo mooi en dus gaan we daar maar liggen. Wouter en Myrthe zijn vandaag ook snel klaar met hun schoolwerk en dus hebben we de hele middag om Cies te bekijken. Het water is niet heel erg koud en we kunnen heerlijk zwemmen en ook de boot weer een beetje ontdoen van zeewier en schelpjes.


Dutch BBQ op het strand
Op het eiland lopen we eerst over een dam waar het eiland heel smal is en waar aan de ene kant de oceaangolven tegenaan beuken terwijl aan de andere kant ons liefelijke nieuwe ankerbaaitje ligt. Het is indrukwekkend om het geweld te zien waarmee de golven op de rotsen beuken. Daarna lopen we naar een uitzichtpunt met een prachtig uitzicht over de ruige westkust van Cies maar ook een mooi uitzicht over onze ankerbaai. Als we terugkomen op het strand zien we net de Antares en vlak daarachter de Volonté ankeren. ‘s Avonds is er een “Dutch BBQ” op het strand waarbij we ook de bemanning van de Lena die we hier zien liggen uitnodigen. Het is erg gezellig. Even keuvelend met Wouter, vertelt Aranka hem dat wij als we met pensioen zijn, misschien nog wel een keer zo’n zeilreis willen maken. Prompt reageert Wouter, “Nou, dan moet je me echt even bellen hoor, want dan ga ik zeker weer mee!” Grappig dat Wouter nu na 6 weken onderweg te zijn er zo volop van geniet.
De avond wordt prachtig, eerst met hele mooie rode kleuren onder de wolken en vervolgens met een waanzinnige sterrenlucht en Melkweg, zonder maan. We doen ook een disco in het zand, want als je hard in het natte zand stampt heb je discolichtjes van de algen om je heen. Als we terug willen varen van het strand naar ons schip, merken we pas hoe donker het is. Gelukkig heb ik een Waka Waka lampje bij me anders waren we een heleboel bestek en borden kwijt geweest. Onderweg in de dinghy is het lampje niet nodig, want de algen in het water geven een spectaculair licht in het water als we er doorheen varen. Zo mooi hebben we het nog niet eerder gezien.
Vandaag hebben we een wandeling gemaakt over het zuidelijke deel van Cies, eerst naar een uitzichtpunt met een prachtig uitzicht op de ruige westkant van het eiland. Onderweg komen we langs een rots met een groot gat erin. Onder protest van Ranka klimmen Wouter, Myrthe en ik erin voor een mooi kiekje. Daarna lopen we verder naar de vuurtoren “Faro de Cies” van waar we echt een prachtig uitzicht hebben tot ver in Portugal.
Tijdens onze wandelingen probeert Myrthe salamanders en andere insecten te bekijken.
Ze ontdekt in het zand allemaal gaatjes waar wespen in blijken te zitten. Ze vindt m zichzelf helemaal niet lijken op de jonge meeuwen, die hier overal op de rotsen zitten en hun ouders aan het hoofd blijven zeuren en piepen om eten (maar de Maria biscuitjes zijn onderweg wel helemaal opgebietst). En vervolgens ontdekt ze nog een knalgroen insect, zo groot als een vuist. Dat moet absoluut een bidsprinkhaan zijn geweest volgens Wouter.